Ćwiczenia z dorosłości (Długotrwała ekspozycja jest niebezpieczna)

• Cykl / kompletRehearsals for Adulthood
• Sygnatury / Napisy / Znaki
  • 1. Napis:
  • Jari Silomaki 3/10
• Sposób nabyciazakup
• Odpowiedzialny działMuzeum Sztuki Współczesnej
• WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

W centrum poziomej fotografii, w ciemnym, z pozoru pustym pomieszczeniu, siedzi na podłodze młody mężczyzna. Oparty o ścianę z wyciągniętymi nogami, ma zamknięte oczy i spokojny wyraz twarzy, na której widać kilkudniowy zarost. Ma nagi tors. Ubrany w ciemne spodnie i buty traperki. Ściana, przy której siedzi mężczyzna oraz jego twarz i część klatki piersiowej oświetlona padającymi z lewej strony promieniami słonecznymi. Światło odwzorowuje kształt okien, przez które prawdopodobnie wpada do pomieszczenia w kształt nieregularnych prostokątów. Lekka poświata zachodzi również na podłogę, podeszwę buta. Z lewej strony zdjęcia pionowe światło w trzech wąskich prostokątach przedzielonych podwójnymi, poziomymi, ciemnymi kreskami. Na dole fotografii odręczny napis białym tuszem: I am sitting in the sun, it is spring - siedzę w słońcu, jest wiosna.

Rehearsals for Adulthood (Ćwiczenia z dorosłości) to esej fotograficzny opowiadający o bolesnych, ale też czasami zabawnych aspektach wchodzenia w dorosłość młodego mężczyzny, który zmaga się z samym sobą, z uczuciem do dziewczyny oraz odkrywaniem własnej tożsamości. Na powstały w latach 1997–2001 cykl składają się niewielkie narracje, pojedyncze bądź sparowane fotografie, którym towarzyszy odręczy tekst – zapis zdarzenia, nastroju, osobista uwaga. Ułożone w odpowiednim porządku tworzą spójną opowieść.

Pomimo wrażenia autentyczności, zaproszenia przez autora do jego intymnego świata, scenariusz opowiadanej historii został skrupulatnie rozpisany i zagrany. Postać, którą widzimy na zdjęciach to nie Jari Silomäki (1975– ) lecz aktor, jak wszystkie inne osoby pojawiające się w jego pracach. Zapiski na zdjęciach, wyglądające jak cytaty z pamiętnika, pierwszoosobowa narracja, pozwolenie widzowi na wgląd w prywatny świat głównego bohatera tworzą idealną iluzję rzeczywistości. Silomäki zaciera granicę pomiędzy prawdą a fikcją w fotografii.

Głównym obszarem zainteresowania fińskiego artysty jest poszukiwanie nowych form fotografii dokumentalnej. Na przykład w serii Ordinary Towns on Ordinary Days (2006–2007) manipuluje obrazami przedstawiającymi zwykłe, spokojne codzienne życie w różnych europejskich miastach tak, że finalnie widzimy czarno-białe fotografie, na pozór dokumentalne, jednak przeniknięte niepokojącym językiem fotografii wojennej.

Oprócz serii fotograficznych Silomäki jest również autorem filmów, ostatni z nich Miklos’ Invisible Home otrzymał honorowe wyróżnienie na festiwalu filmów krótkometrażowych w Cannes – Cannes Shorts (2022).

Marlena Chybowska-Butler