Krzyż równoramienny w kształcie krzyża benedyktyńskiego, równoramiennego, o profilowanych ramionach. Na awersie w centrum krzyża kwadratowa tarczka czterowierszowym napisem: MONTE/ CASSINO/ MAJ/1944; na rewersie, także na tarczce, znajduje się wklęsły, wybity numer w dwóch wierszach: 47 920 Zawieszenie z kółka przewleczonego przez przewiercone ramię krzyża, do niego doczepione większe kółko. Wstążka koloru jasnoniebieskiego z pięcioma paskami czerwono-pomarańczowymi przebiegającymi przez środek wstążki. Wstążka zapinana na haftkę.
Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino to polskie odznaczenie wojskowe ustanowione i zatwierdzone rozkazem Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie generała Kazimierza Sosnkowskiego z dnia 20 listopada 1944 roku dla upamiętnienia krwawo okupionego zwycięstwa nad Niemcami o masyw górski oraz klasztor benedyktynów na Monte Cassino.
Silnie ufortyfikowany masyw stanowiący kluczowy punkt oporu w niemieckim pasie umocnień, zwanym linią Gustawa, skutecznie zatrzymywał nacierające wojska alianckie już od stycznia 1944 roku. Ostatecznie linie niemieckie zostały przełamane w dniu 18 maja 1944 roku, w czym bardzo istotną rolę odegrały natarcia sformowanego na terenie Związku Radzieckiego 2 Korpusu Polskiego pod dowództwem generała Władysława Andersa.
Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino był przyznawany na podstawie rozkazów personalnych 2 Korpusu Polskiego żołnierzom biorącym udział w walkach o Monte Cassino, Piedimonte i Passo Corno, w okresie od 12 do 31 maja 1944 roku, a także rannym na polu bitwy w czasie od 7 kwietnia do 11 maja 1944. Odznaka nie została przyjęta do systemu odznaczeń Polski Rzeczpospolitej Ludowej. Na mocy ustawy z dnia 16 października 1992 roku o orderach i odznaczeniach Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino uznano za odznaczenie o charakterze wojskowym, jednocześnie decydując o zakończeniu jego nadawania.
Prezentowany obiekt zgodnie z wybitym numerem nr 47920 należał do kaprala Konstantego Staniszewskiego (ur. 1898), będącego członkiem Batalionu Wartowniczego.
Anna Lew-Machniak