Krzesło

• Sposób nabyciadarowizna > zapis testamentowy
• Odpowiedzialny działMuzeum Historii Szczecina
• WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Krzesło z płasko wyściełanym siedziskiem i oparciem z plecionki z rafii. Przednie nogi toczone, tralkowe, w części środkowej wydzielonej wałkami - kanelowane. Tylne nogi o przekroju okrągłym, lekko wygięte, przechodzące w prostokątne słupki zaplecka. Siedzenie w kształcie podkowiastym, z przodu lekko zaokrąglone na zewnątrz, w środku wyściełane - tkanina mocowana pinezkami tapicerskimi. Na styku przednich nóg i ramy siedziska ozdobna kostka z płycinami na obu ściankach zewnętrznych. Rama zaplecka w formie medalionu, wypełnionego plecionką z rafii. Słupki zaplecka dekorowane wgłębnym reliefem w formie płycin i spirali, a łuk zwieńczenia zdobi dekoracja o formach rollwerkowo-roślinnych. Ponad kostkami wieńczącymi boczne ramy zaplecka toczone gałki. Siedziska wyściełane tkaniną w kolorze zielonym (turkusowym?), z brzegami wykończonymi pasmanterią.

Krzesło należące do Janiny Szczerskiej (ur. 22 października 1897 roku w Stryju, zm. 10 lipca 1981 roku w Szczecinie) – polskiej nauczycielki i polonistki, zostało przekazane do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie dzięki zapisowi w testamencie. Janina Szczerska po zakończeniu studiów pedagogicznych pracowała najpierw w gimnazjum męskim w Stryju, a następnie przez blisko dziesięć lat, aż do wybuchu wojny, była dyrektorką Państwowego Gimnazjum Żeńskiego w Siedlcach. W czasie wojny była dwukrotnie aresztowana i skazana na karę śmierci za działalność w Armii Krajowej, a także poddawana zbrodniczym eksperymentom medycznym w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück. Po oswobodzeniu obozu przez wojska radzieckie wiosną 1945 roku osiedliła się w Szczecinie, gdzie podjęła się organizacji pierwszej w mieście szkoły ponadgimnazjalnej, pełniąc funkcję jej dyrektora do 1951 roku, kiedy to została zwolniona z posady najprawdopodobniej z powodu jej AK-owskiej przeszłości oraz zaangażowania w pomoc dla represjonowanych uczennic. Po odwołaniu Szczerska natychmiast wyjechała ze Szczecina, podejmując pracę w gimnazjum w Pyskowicach, a następnie w Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym w Bielsku-Białej. Do Szczecina powróciła w 1959 roku, ponownie obejmując funkcję dyrektora I Liceum Ogólnokształcącego, którą pełniła jeszcze przez sześć lat, tj. do czasu przejścia na emeryturę. Zmarła w 1981 roku w wieku 83 lat.

Anna Lew-Machniak