- Czcionka:
- Kontrast:
Stolik z ośmiokątnym blatem wykończonym fornirem układanym we wzór tworzący rozetę. Krawędzie sfazowane, profilowane. Skrzynia wspierająca blat ośmioboczna, wykończona profilowaną listwą. Blat wsparty na czterech toczonych bogato profilowanych nogach tralkowych, opartych na skrzyżowanej, profilowanej listwie z poszerzonymi końcówkami, pod którymi znajdują się stabilne, wygięte esowato i zakończone wolutą nóżki z ornamentem rytym na bokach i łuskowym na czole. W centrum krzyżaka toczona wieloczłonowa gałka w formie iglicy. Pod nóżkami niewielkie metalowe kółeczka ułatwiające przesuwanie.
Stół stanowił element wyposażenia prywatnego mieszkania Janiny Szczerskiej (ur. 22 października 1897 roku w Stryju, zm. 10 lipca 1981 roku w Szczecinie) – nauczycielki, polonistki, założycielki pierwszej w powojennym Szczecinie polskiej szkoły ponadgimnazjalnej i jej dyrektorki w latach 1946–1951 i 1959–1966, który został przekazany do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie na podstawie zapisu testamentowego z 1 września 1976 roku. Najstarsze stoły znane są ze starożytnego Egiptu. Były to płaskie, kamienne płyty ułożone na jednej lub trzech nogach. Nie były jednak przeznaczone do spożywania posiłków, ale pełniły wyłącznie funkcję zdobniczą, ich celem miało być bowiem podkreślenie zamożności właścicieli. Nieco bardziej praktyczny charakter miały za to niskie stoliki używane przez Chińczyków, którzy stosowali je do pisania oraz malowania. Pierwsze drewniane, polerowane i fornirowane stoły, przy których można było biesiadować, zostały wynalezione dopiero między VI a IV wiekiem p.n.e. w Grecji. Począwszy od średniowiecza ich ranga jako sprzętów niezbędnych w każdym gospodarstwie domowych rosła, osiągając szczyt w XVIII stuleciu, gdy nastąpiło daleko idące zróżnicowanie form oraz konstrukcji stołów.
Anna Lew-Machniak
