- Czcionka:
- Kontrast:
W polu pieczęci kareta dzieląca datę: 17-73. Poniżej leżący topór ciesielski. Napis w otoku: D: STEL: U: REDEMACHER GEWERCK SIEG: ZU SCHIVELBEIN. Obwódka ciągła. Uchwyt pieczęci drewniany, długi, smukły, toczony, z zakończeniem w formie grzybka, od strony tłoka wzmocniony rogiem. Na uchwycie nacięcie ułatwiające pozycjonowanie tłoka podczas odciskania pieczęci. Brak spasowania tłoka pieczętnego z uchwytem sugeruje zastosowanie uchwytu należącego pierwotnie do innego tłoka.
W wyniku wojen toczonych w XVII wieku pomorskie miasta podupadały. Drastycznie zmniejszyła się liczba ludności, a spadek zapotrzebowania na wyroby rzemiosła doprowadził do ograniczenia liczby aktywnych rzemieślników oraz wymusił zrzeszania w jednym cechu wytwórców pokrewnych specjalności. Tak właśnie postąpili stelmachowie i kołodzieje, którzy ze względu na podobieństwo wykonywanej pracy połączyli się w jeden cech. Spotyka się wprawdzie organizacje złożone wyłącznie z wytwórców kół, lecz samodzielnie działających producentów osprzętu do wozów – stelmachów już nie. Tłok pieczęci cechu stelmachów i kołodziejów ze Świdwina z 1773 roku jest typowym przykładem pieczęci cechowej tej korporacji. W centrum umieszczono wizerunek karety. Ponieważ podstawowym elementem konstrukcyjnym kół oraz pozostałych części pojazdów było drewno, poniżej położono topór ciesielski. Pomimo, że wizerunek karety oddany jest z licznymi detalami, a rytownik ukazał szczegóły konstrukcyjne, tłok sprawia wrażenie produktu niezbyt wprawnego grawera. Uwidacznia się to w przesunięciu głównego motywu pola tłoka – karety, jak i w przebiegu napisu otokowego. Tłok osadzono w toczonej drewnianej rękojeści, dodatkowo wzmocnionej pierścieniem z poroża.
Mieszko Pawłowski
