- Czcionka:
- Kontrast:
Zestaw ośmiu białych talerzy, na każdym nadrukowane czarne, geometryczne, abstrakcyjne formy, przypominające krzyże o zróżnicowanych proporcjach. Powstałe z przekształceń fotografii miasta (ulic, budynków) zajmują w różnych konfiguracjach różną część powierzchni każdego z ośmiu talerzy. Na jednym nadruk jest wyraźnie inny. W prostokącie o cienkim konturze znajdują się kolejne cienko konturowe prostokąty, trzy większe w jednym rzędzie oraz trzy mniejsze w drugim rzędzie. Te z kolei zawierają układy geometrycznych form, nawiązujące do uabstrakcyjnionych krzyży na pozostałych talerzach. W jednym z prostokątów krzyż równoramienny.
„Kompozycja nowojorska” Tadeusza Mysłowskiego z 1991 roku to zestaw transferowo drukowanych kamionkowych talerzy, wykonanych w ograniczonym nakładzie przez fabrykę porcelitu w Pruszkowie. Mysłowski przyleciał do Nowego Jorku w 1970 roku. Miasto zrobiło na nim piorunujące wrażenie. Już w samolocie, od momentu zniżania się do lądowania, zafascynował go widok przestrzeni równo podzielonej ciągami ulic i alei na regularne czworoboki, jej czystość i geometryczny obraz. Nowy Jork stał się nie tylko miejscem życia artysty. Inspirował artystę do refleksji na temat nieustannej ewolucji form geometrycznych – od euklidesowych prostych ku organiczności złożonej, krzywoliniowej przestrzeni. Tak narodził się pomysł na cykle prac, m.in. „Avenue of Americas”, „New York Faces”, „Toward Organic Geometry”, czy „New York Composites”. Mysłowski, korzystając z techniki fotograficznej, dzielił kadry na części o różnej wielkości, niektóre z nich powiększał, wydobywając nieuchwytne wcześniej wizualne aspekty. Podkreślał zderzenie linii pionowych i poziomych, dwuznaczność relacji między tłem a figurą, linią i plamą. Posługiwał się prostymi znakami: punktami, liniami, krzyżami, kwadratami, dzięki czemu ukazał relacje pomiędzy geometrią a metafizyką i uniwersalnością praw natury. Kwadrat i krzyż równoramienny są głównymi motywami realizacji artysty, zarówno graficznych, malarskich, jak również kompozycji przestrzennych.
Tadeusz Mysłowski w swojej twórczości odwołuje się do wielkich klasyków abstrakcji geometrycznej i konstruktywistów, takich jak Kazimierz Malewicz, Piet Mondrian, Katarzyna Kobro, Władysław Strzemiński, czy Henryk Berlewi, którzy stanowią dla niego niezwykle ważne źródło inspiracji prawie od początku jego drogi twórczej. Krytyk sztuki Szymon Bojko pisał o Mysłowskim, jako o twórczym kontynuatorze najlepszej europejskiej tradycji konstruktywizmu i suprematyzmu.
Marlena Chybowska-Butler