- Czcionka:
- Kontrast:
Na arkuszu beżowego papieru w układzie pionowym studium portretowe w sepii głowy młodej kobiety, która wyłania się z ciemnego tła. Ujęta w trzech czwartych z lewej. Jej gładkie, regularne rysy są pełne powagi. Ma wysokie czoło, zmrużone oczy, prosty nos, małe usta i wystającą brodę z delikatną bruzdą. Jej gładkie włosy obcięte do pół ucha, z falą nad czołem przypominają fryzury z lat dwudziestych XX w.
Kompozycja Joachima Utecha przedstawia głowę młodej kobiety, która wydaje się wyłaniać z mgły, z nieokreślonej przestrzeni, jakby była duchem. Kobieta na wysokie czoło, długi prosty nos, małe usta i trójkątny podbródek. Oczy pod lekko zarysowanymi brwiami wpatrują się w coś poza kadrem kompozycji.
Grafika została wykonana przypuszczalnie w latach dwudziestych XX wieku techniką litografii kredką i odbita czerwoną farbą na brunatnym papierze czerpanym. Jest sygnowana ołówkiem przez artystę.
Joachim Utech urodził się w 1889 roku w Belgard (Białogard) na Pomorzu, zmarł w 1960 roku w Marburgu. Pracował jako rzeźbiarz i rysownik. Po ukończeniu nauki w białogardzkim gimnazjum wyjechał do Berlina. Tam został uczniem rzeźbiarza i grafika Georga Wrby. W 1907 roku zamieszkał w Kołobrzegu i jako wolontariusz pracował w atelier rzeźbiarza Franza Brägera. Jednocześnie studiował w Berlinie w Winter-Kunstschule des Westens (Zimowej Szkole Sztuki Zachodu) i Kunsthochschule (Wyższej Szkole Sztuki). W trakcie studiów odbył służbę wojskową w Białogardzie, w Pomorskim Pułku Artylerii oraz w Gdańsku. Studia zakończył w 1913 roku dyplomem nauczyciela rysunku i prac ręcznych. Utech kontynuował studia w Lipsku na Akademie für Graphische Künste und Buchgewerbe (Akademii Sztuki Graficznej i Rzemiosła Książkowego). Podczas pierwszej wojny światowej był żołnierzem frontowym. Po wojnie podjął pracę artystyczną i pedagogiczną w Lipsku, Insterburgu (Wystruciu, obecnie Czerniachowsk w obwodzie kaliningradzkim), a potem w Białogardzie. Odbywał podróże studyjne do Skandynawii, na Litwę, do Polski, Austrii, na Węgry, do Rumunii i Włoch. Był autorem wielu rzeźb zdobiących przestrzeń publiczną w pomorskich miastach. Zlecenia otrzymywał z Białogardu, Sławna, Słupska, Kołobrzegu i Lęborka. W 1936 roku uczestniczył w Biennale w Wenecji. Po drugiej wojnie światowej osiadł w Lüneburger Heide, gdzie był nauczycielem gimnazjalnym. Na emeryturze zamieszkał w Daxweiler, a ostatecznie w Marburgu.
Ewa Gwiazdowska
