- Czcionka:
- Kontrast:
Przedstawienie w układzie pionowym chińskiej matki z małym dzieckiem na rękach ukazanej nieco z lewej. Kobieta ujęta została w zbliżeniu do kolan, na neutralnym tle. Ubrana jest w jasny kasak, głeboko rozcięty po bokach, zapinany asymetrycznie na kwadratowy ciemny guz. Pod nim ma ciemne, wąskie spodnie. Pomiędzy podniesionymi połami kołnierza mocno rysuje się trójkatna broda. Nad nią małe usta i prosty nos. Ciemne, migdałowate, skośne oczy pod regularnymi, łukowatymi brwiami wpatruje w widza. Połyskujące ciemne włosy są gładko zaczesane do tyłu, ucho odsłonięte. Dziecko przedstawione jest w stroju złożonym z ciemnego obcisłego kaftanika z szerokim, płaskim kołnierzem, spodni z wydłużonym stanem i szelkami oraz czapeczki z chwostem i rozcięciem z boku.
Grafika Emila Orlika przedstawia młodą Chinkę z małym dzieckiem, którą artysta zaobserwował w Szanghaju. Forma ryciny nawiązuje do kompozycji, których tematem była Madonna z Dzieciątkiem. Obie portretowane osoby mają tradycyjne chińskie stroje. Synek z pełną powagą wpatruje się w twarz matki, której opuszczony wzrok wydaje się wyrażać głębokie zamyślenie. Kobieta prawą ręką podtrzymuje dziecko, a wyciągnięty palec wskazujący lewej ręki kieruje w jego stronę. Ten gest, podobny do gestów Matki Boskiej, dodatkowo uwiarygadnia skojarzenie z przedstawieniem Madonny z Dzieciątkiem. Orlik połączył motywy dalekowschodnie z europejskim wzorcem kompozycyjnym.
Grafika została wykonana mieszaną techniką, akwaforty, suchej igły i ruletki w 1913 roku i odbita farbą z tonie zielonym na pseudojapońskim papierze welinowym ze znakiem wodnym USA Strathmore Japan. Wydało ją Vereinigung Freunde Graphischer Kunst (Stowarzyszenie Przyjaciół Sztuki Graficznej) w tece rocznej (Jahresmappe) na rok 1913. Kompozycja była jednym z rezultatów zainteresowania Orlika sztuką dalekowschodnią i pobytu na Dalekim Wschodzie, przede wszystkim Japonii, gdzie uczył się tamtejszego warsztatu graficznego.
Emil Orlik urodził się w 1870 roku w Pradze, zmarł w Berlinie w 1932 roku. Był artystą o wielostronnych możliwościach. Tworzył obrazy, grafikę, rysunki, scenografie, fotografie, a także nauczał. Naukę rozpoczął w 1889 roku w Monachium od malarstwa, kontynuował u grafika Johanna Leonharda Raaba (1825–1899). Pracował w Pradze, Wiedniu i Berlinie, gdzie otrzymał etat dydaktyczny w zakładzie edukacyjnym przy Kunstgewerbemuseum – prowadził tam klasę grafiki i sztuki książki. We wcześniejszym okresie życia tworzył pod wpływem secesji, później zwrócił się w stronę środków artystycznych stosowanych przez ekspresjonistów.
Ewa Gwiazdowska
