Workowata siatka rozpięta na owalnej, drewnianej ramie z długim, prostym, jednorękojeściowym uchwytem. Siatka wykonana z nici bawełnianych, mocowana do ramy za pomocą sznurka. Rama zrobiona z trzech, okorowanych gałęzi, najprawdopodobniej świerkowych, wygiętych po okręgu i połączonych ze sobą za pomocą metalowych pierścieni. Końce ramy zestrugane na płasko, złożone z uchwytem i zbite z nim gwoździami. Dodatkowo konstrukcja wzmocniona przy użyciu wykonanych z drutu metalowego obejm (z trzech zachowały się dwie).
W rybołówstwie wykonane z drewna lub siatki czerpaki miały szerokie zastosowanie. Wykorzystywane były do bezpośredniego połowu, lub spełniały funkcję pomocniczą podczas podchwytywania dużych ryb zdejmowanych z haczyków, czy wyławiania ich z matni sieci. Używane były głównie w czasie tarła, ale sprawdzały się również zimą, do wyławiania zwierząt, które z braku tlenu podpływały blisko przerębli. Zdarzało się też, że transportowano w nich ryby z miejsca połowu do domu. W zbiorach rybackich Działu Etnografii Pomorza Muzeum Narodowego w Szczecinie znajduje się kilkanaście czerpaków. Wśród nich jest czerpak pochodzący z 1. połowy XX wieku, z nadbałtyckiej miejscowości Darłowo. Ma formę pospolitą – swoim wyglądem przypomina wzmocnioną żelaznymi pierścieniami siatkę na motyle. Według informacji zawartej w księdze inwentarzowej czerpak używany był podczas połowów dorszy i fląder. Pozyskany został do zbiorów w 1949 roku.
Agnieszka Słowińska