- Czcionka:
- Kontrast:
Wielofiguralna scena opłakiwania żołnierza nawiązujaca do pasyjnej sceny Opłakiwania Chrystusa. Cztery postacie trzymają ciało żołnierza wygięte w łuk, bezwładnie opadające ku ziemi. Z lewej strony kompozycji pruski żołnierz w pikelhaubie podtrzymuje ramiona martwego młodzieńca. Po prawej ciało obejmuje pod kolana kobieta pogrążona w smutku. Za zwłokami żołnierza znajdują się dwie płaczki. Wszyscy klęczą wokół zabitego pochylając ku niemu głowy.
Grafika Willi’ego Geigera "Opłakiwanie żołnierza" została wykonana w 1914 roku techniką litografii i odbita na papierze naśladującym papier japoński. Należy do cyklu kompozycji Unseren Helden 1914 poświęconych żołnierzom, którzy zginęli na początku pierwszej wojny światowej. Przedstawia żałobę po zabitym żołnierzu na wzór kompozycji ukazujących opłakiwanie Chrystusa. Ciało ukazane bokiem opada bezwładnie i podtrzymywane jest przez otaczające je cztery osoby. Są to trzy kobiety przypominające trzy biblijne Marie oraz umundurowany towarzysz zabitego, wzorowany na postaci św. Jana Ewangelisty. W ten sposób bohater wojenny został przyrównany do cierpiącego Chrystusa a scena nabrała ogólnoludzkiego, ponadczasowego charakteru.
Willi Geiger urodził się w 1878 roku w Schönbrunn koło miasta Landshut, zmarł w 1971 roku w Monachium. Uczył się w Szkole Rzemiosła Artystycznego w Monachium, a następnie na akademii sztuki, gdzie studiował w latach 1902–1905 u Franza von Stucka. Na jego twórczość wpłynęły dzieła symbolistów, przyjaźń z ekspresjonistami – Jules’em Pascinem, Rudolfem Levym pochodzącym ze Szczecina oraz Hansem Purrmannem, a także wyjazd studyjny do Hiszpanii. Artystyczną specjalizację umożliwiło roczne stypendium, nagroda Villa Romana, dzięki któremu Geiger doskonalił się we Florencji, współpracując z Ernstem Barlachem. Był malarzem, grafikiem i pedagogiem. Tworzył w Berlinie, Monachium i Lipsku. Wykładał w Szkole Rzemiosła Artystycznego w Monachium, a po drugiej wojnie światowej w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych także w Monachium oraz w Państwowej Akademii Sztuki Graficznej i Rzemiosła Książkowego w Lipsku w latach 1928–1933. Bliska była mu stylistyka Nowej Rzeczowości i surrealizmu. Podejmował się projektowania exlibrisów i ilustracji, pracując w technikach trawionych i litografii.
Ewa Gwiazdowska
