- Czcionka:
- Kontrast:
Mar Diemèl, właściwie Marinus Cornelus Wilhelmus Diemel, w latach 1919–1921 uczęszczał na wieczorowe kursy rysunku, malarstwa olejnego i modelowania, organizowane przez przybyłego do Utrechtu Crisa Agterberga. Jeszcze w czasie nauki zatrudnił się w drukarni, by zgłębiać warsztat literniczy i graficzny oraz techniki reklamy. Wkrótce zapisał się na wieczorowy kurs historii i teorii sztuki prowadzony przez Willema Vogelsanga. W 1928 roku artysta przeprowadził się do podmiejskiej wsi Groenekan, w której spędził resztę życia. Prace ilustratorskie wykonywane w latach dwudziestych zapewniły mu od 1930 roku stałą umowę z wydawnictwem Sint Gregoriushuis. W ciągu 20 lat wykonał dla niego setki rysunków o tematyce biblijnej, dziecięcej i sportowej. Podczas swojej pierwszej wystawy w utrechckiej galerii Quintijn w 1935 roku Diemèl zaprezentował obrazy nawiązujące do arcydzieł holenderskiego złotego wieku. Barokowe reminiscencje naznaczyły stylistykę dzieł lat trzydziestych na równi z estetyką realizmu magicznego. W 1935 roku Diemèl współtworzył Grupę Jana van Scorela, a w 1940 roku został nauczycielem szkoły Artibus. Rok później zamknięto oficynę Sint Gregorushuis, zaś każdy rodzaj działalności artystycznej poddano kontroli nazistowskiej Izby Kultury. Diemèl jako antyniemiecki manifest traktował zmianę pisowni swojego nazwiska, akcentowanego od 1942 roku na sposób francuski. W tym okresie powstał szereg ekspresjonizujących wedut, między innymi Wijk C oraz Zaułek ze zbiorów szczecińskich. Uwieczniają część Utrechtu, która swoją nazwę zawdzięcza francuskiej okupacji z czasów napoleońskich (1811–1814), kiedy trudne do wymówienia niderlandzkie nazwy dzielnic zastąpiono kolejnymi literami alfabetu. Duża część tej zabudowy nie przetrwała do dziś. Dawne slumsy, często o średniowiecznej metryce, zastąpiła uporządkowana struktura modernistyczna.
Szymon Piotr Kubiak
