- Czcionka:
- Kontrast:
Płaskorzeźbiona płyta o kształcie stojącego prostokąta. Wielofiguralna kompozycja scentralizowana wokół wysokiego pagórka ze śladami stóp na szczycie. Zgromadzeni dookoła apostołowie i Maria, ukazani w modlitewnych pozach, patrzą ku górze. Na pierwszym planie klęczą – po lewej – św. Jan i Maria, po prawej – dwaj apostołowie (w krótkiej lokowanej brodzie zapewne Piotr). Powyżej, otoczony falistą linią stylizowanego obłoku, fragment szat wznoszącej się postaci Chrystusa. Postaci ubrane w tuniki i płaszcze modelowane dużymi łamanymi płaszczyznami podkreślającymi budowę anatomiczną postaci. Stan dobry. Miejscowe ubytki drewna, podłużne pęknięcie płyty na osi.
Ikonografia przedstawień związanych z biblijnym wydarzeniem wstąpienia Jezusa do niebios rozwijała się od pierwszych wieków chrześcijaństwa w różnorodnych wariantach. Jezus ukazywany bywał na obłoku lub w mandorli unoszonej przez aniołów, w towarzystwie Marii, apostołów, często z ręką wyciągniętą w kierunku manus Dei wyłaniającej się z nieba. Sztuka późnośredniowieczna ograniczyła ukazywanie momentu Wniebowstąpienia do śladów stóp Chrystusa odbitych na skale oraz wpatrzonych w kierunku nieba apostołów i Marii. Dzieło zbawienia zostało wypełnione. Chrystus opuszcza świat materii i wkracza do rzeczywistości nadprzyrodzonej, by zasiąść po prawicy Boga. Jednocześnie, otwierając niebo wyznacza drogę do domu Ojca dla innych. Apostołowie i Maria z nadzieją wpatrują się w niebo. Stanowią również obraz wspólnoty, w której Chrystus obecny będzie nadal pod postacią Eucharystii.
Płaskorzeźba Wniebowstąpienia rozszerza program ikonograficzny ołtarza z Wkryujścia poświęconego głównie tematyce pasyjnej. Jest obrazem zamykającym historię zbawienia. Razem ze sceną Zmartwychwstania i Zesłania Ducha Świętego wprowadza również wątek eklezjologiczny, związany z ukonstytuowaniem się wspólnoty kościoła powszechnego i głównych prawd wiary.
Kompozycja przedstawienia wzorowana jest na rycinie Hansa Schäufeleina, niemieckiego rytownika i malarza, który pracował w warsztatach Dürera i Hansa Holbeina Starszego. Drzeworyt jest częścią cyklu graficznego opublikowanego w 1507 roku w książce „Liber Passionis” wydanej przez Ulricha Pindera w Norymberdze.
Kinga Krasnodębska
