- Czcionka:
- Kontrast:
Wysmukły dzban konwiowy, o kształcie cylindrycznym z lekko wklęsłym brzuścem, z pierścieniowym zgrubieniem w centrum. Rozszerzająca się ku dołowi podstawa przechodzi w profilowaną stopę. Ucho taśmowe, silnie esowato wygięte, zakończone wałkiem. W górnej części ucha zawias podtrzymujący pokrywę z uchwytem wygiętym esowato i ozdobioną płaskorzeźbą przedstawiającą lwią głowę. Pokrywa kopulasta, dwustopniowa z profilowaną, toczoną gałką do podnoszenia na szczycie. Na brzuścu u podstawy, pośrodku i przy górnej krawędzi, a także na pokrywie delikatne profilowane i ryte pasy, ozdobione radełkowaniem.
Konwisarstwo jest rzemiosłem zajmującym się wytwarzaniem przedmiotów ze stopu cyny, miedzi, ołowiu oraz innych metali. Odlewane i cyzelowane przedmioty, jak np. butle, miski, beczki na sól czy konwie, wykorzystywano jako elementy wyposażenia kościołów, zamków, a także zamożnych domów. Od XV do połowy XIX stulecia w Szczecinie funkcjonowało ponad stu rzemieślników trudniących się tym zawodem. Jednym z nich był Simon Jante pochodzący z Królewca, który w 1580 roku otrzymał prawa obywatelskie. Przez długi czas przypisywano mu wykonanie sarkofagów książąt pomorskich, Bogusława XIII z 1606 roku oraz księżnej Urszuli pochowanej w Słupsku, z 1611 roku. Brak sygnatur na obu trumnach nie pozwala na stwierdzenie, czy Simon Jante należał do dworskich rzemieślników. W 1991 roku na szczecińskim rynku antykwarskim pojawił się dzban o formach renesansowych, zawierający puncę miejską z gryfem, a także inicjałami S.J. Napis ten, wraz z dodatkowymi inskrypcjami na pokrywie, wskazywał, że twórcą obiektu był Simon Jante. Uprawdopodobniło to tezę, że pracował dla dworu książęcego i mógł wykonywać również inne prace, m.in. sarkofagi.
Anna Lew-Machniak
