- Czcionka:
- Kontrast:
Częściowo zrekonstruowane naczynie zasobowe o workowatym kształcie. Powierzchnia naczynia jest ornamentowana czterema strefami z motywami zdobniczymi oddzielonymi trzema dookolnymi listwami plastycznymi, na których znajdują się szerokie ukośne nacięcia przypominające karby. Pierwszą strefę przyozdabiają cztery rzędy niestaranie wykonanych, dookolnych linii falistych. Tuż pod falami znajdują się trzy rzędy lewo-skośnych nacięć. Drugą i trzecią strefę zdobią po cztery rzędy lewo-skośnych nacięć. Zasobowiec wylepiono z glinianych wałków z masy garncarskiej wzbogaconej domieszką piasku oraz granitu o różnorodnym stopniu granulacji. Naczynie wylepiono najprawdopodobniej ręcznie bez użycia koła garncarskiego.
Gromadzenie i odpowiednie przechowywanie żywności należało do podstawowych zajęć gospodarskich mieszkańców wczesnośredniowiecznych osad. Płody rolne najczęściej umieszczane były w jamach moszczonych sianem lub plecionkowymi matami. Ziarna zbóż przeznaczane na siew lub na mąkę i kasze przechowywano w dużych naczyniach glinianych, tzw. zasobowcach, odznaczających się bardzo dużą pojemnością. Naczynia te wykonywano bez użycia koła garncarskiego lub metodą częściowego obtaczania na kole. Cechą wspólną dla form z ostrym załomem brzuśca były wzmacniające dodatkowo ścianki naczynia dookolne listwy plastyczne ułatwiające też podnoszenie i przenoszenie. Powierzchnie naczyń zdobiły bardzo bogate wątki zdobnicze. Zabytek z Lęborka reprezentuje przykład naczynia zasobowego wylepionego ręcznie z grubych glinianych wałków bez użycia koła garncarskiego. Ma workowaty kształt, a jego powierzchnię zdobią cztery strefy zdobnicze oddzielone trzema dookolnymi listwami plastycznymi, na których znajdują się szerokie, ukośne nacięcia przypominające karby.
Grzegorz Durdyń
