- Czcionka:
- Kontrast:
Pływak wykonano z kawałka kory drzewa iglastego. Zabytek kształtem zbliżony jest do nieregularnego koła. W środku przedmiotu znajduje się otwór przelotowy. Na powierzchni znajdują się widoczne ślady obróbki wykonanej za pomocą ostrego noża.
Pływaki należą do kategorii przedmiotów rybackich najliczniej spotykanej na stanowiskach archeologicznych znajdujących się w bezpośrednim położeniu akwenów wodnych. Najchętniej wykorzystywanym surowcem do ich wyrobu była kora drzew zarówno liściastych, jak i iglastych. Materiał ten charakteryzuje się bardzo dobrą zdolnością do utrzymywania się na wodzie. Korę najchętniej pozyskiwano w okresie wiosennym lub jesiennym, kiedy z łatwością można było ją oderwać od drzewa. Sam kształt pływaków nadawano poprzez struganie za pomocą noża, otwory zaś, które służyły do przywiązywania lin, wiercono czubkiem noża lub żelaznym świdrem. Najczęściej występującymi w materiale archeologicznym typami pływaków są formy owalne, trapezowate oraz okrągłe. Pływaki służyły do utrzymywania sieci na powierzchni wody, ułatwiały też jej lokalizację. Wykorzystywano je również jako spławiki podczas połowu przy użyciu wędki na kiju lub wędki pływającej.
Prezentowany pływak odkryto w 1962 roku podczas badań wykopaliskowych prowadzonych w Kamieniu Pomorskim (województwo zachodniopomorskie). Wykonano go z kawałka kory drzewa iglastego. Kształtem zbliżony do nieregularnego koła. Na środku znajduje się otwór przelotowy.
Grzegorz Durdyń
