Wieża Babel

• Sposób nabyciazakup
• Odpowiedzialny działMuzeum Sztuki Współczesnej
• WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Drewniane, bambusowe pudełko - pozytywka składające się z trzech drewnianych elementów (nałożonych jeden na drugim). Na szczycie oraz wbudowane w dwie części (pierwsza i druga od góry) mają wbudowny mechanizm wytwarzający dżwięki, który uruchamia się przekręcając metlowe korby. Są one umieszczone na trzech bokach obiektu - w części środkowej z jednej strony, wystaje z półokrągłego (w kształcie łuku) wycięcia,takie samo wycięcie znajduje się poniżej tej części; z drugiej strony korba wystaje z wycięcia w górnej częsci obiektu. Na szczycie zamontowany jest mechanizm - metalowe urządzenie, przez które przechodzi pasek białego papieru z dziurkami o szer. 7 cm. i długości ok. 40 cm, oba jego końce sklejone są taśmą przezroczystą. Wraz z przekręcaniem metalowej korbki wystającej nad kolejną, gładką stroną obiektu - wytwarzany jest dźwięk, a pasek papieru przesuwa się.

Multiinstrumentalista, muzyk, kompozytor, inicjator i lider wielu unikalnych projektów z obszaru sztuk performatywnych, Adam Simmons (1970– ) jest również autorem interaktywnych obiektów dźwiękowych, które nazywa rzeźbiarskimi assamblażami. Jednym z nich jest Wieża Babel, eksponowana w Muzeum Narodowym w Szczecinie podczas międzynarodowego projektu SMS/Szczecin–Melbourne–Szczecin (2010).

Pomysł na pozytywki pojawił się u Simmonsa z inspiracji dotychczasowymi muzycznymi doświadczeniami i chęcią włączenia widzów w proces twórczy. Dźwięk jest integralną częścią jego obiektów. Dopełnia ich fizyczność i zaprasza do interakcji, dzięki czemu pełni funkcję medium pomiędzy artystą, odbiorcą i dziełem. Melodia pozytywek skomponowana jest przez Simmonsa, jednak interpretacja, wykonanie i ostateczny kształt dzieła należy do widza-performera. To od niego zależy wybór tempa, czasu trwania muzyki czy sekwencji użycia zestawionych mechanizmów. Dodatkową warstwą interpretacyjną są papierowe paski z dziurkami towarzyszące pozytywkom z zapisem, pozornie tylko przypadkowego, materiału muzycznego.

Adam Simmons uzyskał tytuł Bachelor of Music Performance w klasie improwizacji na wydziale muzycznym Victorian College of the Arts w Melbourne. Zawsze interesował go kontakt społeczny i budowanie wspólnoty wokół swoich projektów. „Dzięki performansom z moimi zespołami (...) oraz jako dyrektor artystyczny festiwali (...) widziałem na własne oczy jak poprzez wspólne, transformatywne doświadczenia, muzyka i sztuka mogą zbliżyć ludzi.”

Przekonanie, że więzi społeczne to ważny czynnik zdrowia i dobrego samopoczucia towarzyszy także kolejnemu projektowi Simmonsa o nazwie The Usfulness of Art (Użyteczność sztuki), służącemu budowaniu wspólnoty poprzez artystyczne wydarzenia, wspieranie artystów i dzielenie się doświadczeniami. Mottem tej inicjatywy i w ogóle twórczości Simmonsa są słowa Auguste Rodina, który w książce Rodin on Art and Artist podkreślił, że bycie artystą to czerpanie przyjemności ze swojej pracy, a użytecznym nazywał wszystko to, co przynosi szczęśliwość.

Marlena Chybowska-Butler