• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
warsztat szczeciński

Złożenie do grobu

  • element ołtarza
Złożenie do grobu
65
0
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • periodyzacje dziejów > średniowiecze, religia (wierzenia), ołtarz pasyjny, Biblia (księga) > Nowy Testament > Pasja, fundacje kościelne, sztuka sakralna, sztuka późnogotycka > późnogotycka rzeźba, kościoły > kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (Dąbie, część miasta Szczecin)

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/Szt/169
  • Autor/Wytwórcawarsztat szczeciński
  • TytułZłożenie do grobu
  • NazwaPłaskorzeźba ołtarzowa
  • Miejsce powstaniaPomorze Zachodnie, region historyczny (Europa)
  • Czas powstania1510 - 1520
  • Technikapozłotnictwo
  • Materiałmateriał organiczny > materiał pochodzenia roślinnego > drewno > drewno dębowe, farba, złoto
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 104 cm (wysokość)
      • 62 cm (szerokość)
      • 10.5 cm (głębokość)
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Napis:
    • czerwoną farbą:
    • P.S. 730
    • ; Pommersches Landesmuseum in Stettin (1927-1945)
  • Kolekcjasztuka średniowieczna
  • Miejsce zebrania w terenieDąbie, część miasta Szczecin (województwo zachodniopomorskie)
  • Sposób nabyciapozyskanie własne
  • Odpowiedzialny działDział Sztuki Dawnej
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Płaskorzeźbiona płyta o kształcie stojącego prostokąta przedstawia grupę postaci stłoczonych przy sarkofagu na tle skalistego pejzażu. Centrum obrazu stanowi ciało Chrystusa składane do sarkofagu ustawionego w poprzek na pierwszym planie. Całun z ciałem dźwigają mężczyźni stojący po lewej stronie - Józef z Arymatei i Nikodem, z których jeden stoi przed grobem i ukazany jest tyłem w trzech czwartych. Tors noszący ślady męki podpiera stojąca po prawej stronie za sarkofagiem matka Ukrzyżowanego, czule obejmując jego głowę. Obok stoi jedna z Marii ocierając chustą zapłakaną twarz. Pozostałe postaci ukazane są z tyłu i powyżej. Sugestywne gesty i spojrzenia budują nastrój żałobnej sceny. Szaty modelowane światłocieniowo są obficie złocone.

Płaskorzeźba ze sceną złożenia Jezusa do grobu stanowi pozostałość ołtarza głównego z kościoła Mariackiego w Dąbiu, który uległ zniszczeniu na skutek pożaru kościoła w 1894 roku. Dawne opisy i ocalałe fragmenty przybliżają jego pierwotną formę. Retabulum w typie popularnego w średniowieczu tryptyku wypełniały płaskorzeźbione kwatery ukazujące sceny pasyjne z centralnie usytuowanym Ukrzyżowaniem oraz przedstawieniami Zmartwychwstania i Koronacji Marii. Podobnie skomponowane ołtarze pasyjne z Zwischenahn (Dolna Saksonia) oraz z Bad Segeberg (Szlezwik-Holsztyn) przywoływane są jako analogie dla ołtarza z Dąbia.

Przyjmuje się, że retabulum z Dąbia jest dziełem inicjującym twórczość późnośredniowieczną szczecińskiego ośrodka. Warsztat, który go wykonał zaznajomiony był z realizacjami rzeźbiarskimi zarówno z terenu Westfalii, zwłaszcza dziełami Mistrza z Osnabrück (około 1500-1530), jak również sztuką południowych Niemiec, na co wskazują liczne analogie do twórczości Tilmana Riemenschneidera (około 1460–1531). W rzeźbiarskich realizacjach warsztat szczeciński korzystał z popularnych wówczas wzorców graficznych. W scenie Złożenia do grobu wyraźnie można rozpoznać grafikę Hansa Schäufeleina opublikowaną w dziele Ulricha Pindera Speculum passionis w 1507 roku w Norymberdze.

Pozostałe zachowane płaskorzeźby ołtarza pasyjnego z Dąbia – Grupa apostołów: Bartłomiej, Szymon, Andrzej (nr inw. MNS/Szt/8), Grupa apostołów: Paweł, Tomasz, Jakub Starszy (nr inw. MNS/Szt/9), Opłakiwanie (nr inw. MNS/Szt/170) – wraz z omawianą sceną prezentowane są na wystawie stałej Misterium Światła. Sztuka średniowieczna na Pomorzu.

Kinga Krasnodębska


wystawa

Muzeum Narodowe w Szczecinie, ul. Wały Chrobrego 3, Szczecin