- Czcionka:
- Kontrast:
Gliniana, chropowata głowa o ziemistym kolorze i stożkowatym kształcie z dwoma trójkątnymi twarzami obróconymi do siebie tyłem. Na górze głowy widoczne wgłębienie. Twarze mają charakterystyczne szeroko otwarte usta, duże oczy o łódkowatym kształcie z zaznaczoną linią powiek oraz małe nosy z nozdrzami w formie okrągłych otworów. Uszy, w postaci podłużnych zgrubień z owalnymi otworami, wymodelowano na wysokości ust. W materiale użytym do produkcji rzeźby widoczne zgrubienia piasku oraz drobne kamienie.
Prezentowany obiekt to gliniana głowa o chropowatej powierzchni, ziemistym kolorze i stożkowatym kształcie z dwoma trójkątnymi twarzami odwróconymi do siebie tyłem. Wykonano ją z niewypalonej gliny. W materiale użytym do wytworzenia rzeźby widoczna jest domieszka piasku oraz drobnych kamieni. Figurkę najprawdopodobniej wysuszono na słońcu. Niejasny jest cel jej powstania. Problem sprawia również datowanie oraz określenie grupy etnicznej, której przedstawiciele ją wykonali.
Glina jest materiałem bardzo trwałym. Wyroby gliniane w sprzyjających warunkach mogą przetrwać stulecia. Glina w czasie suszenia, a także wypalania w ogniskach lub piecach kurczy się w granicach od pięciu do dwudziestu procent. Grubsze przedmioty schną wolniej niż wyroby o cieńszych ściankach. Szybciej wysychają też przedmioty z ostrymi krawędziami niż zaokrąglone.
Obiekt został podarowany do Muzeum Narodowego w Szczecinie przez Oleńkę Darkowską-Nidzgorską, znawczynię afrykańskiego teatru lalek, która wraz z mężem Denisem Nidzgorskim-Gordierem spędziła kilkanaście lat w Gabonie, Beninie, Togo, Rwandzie i Nigrze.
Katarzyna Findlik-Gawron
