- Czcionka:
- Kontrast:
Ponadnaturalnych rozmiarów figura Chrystusa Ukrzyżowanego. Ciało Chrystusa okryte krótkim perizonium oddane naturalistycznie. Uwagę zwraca dobrze zbudowana klatka piersiowa i wyraźnie zaznaczona muskulatura. Ręce uniesione szeroko, dłonie o przykurczonych palcach zwrócone wierzchem. Głowa pochylona nad prawe ramię nosi szeroką koronę cierniową, z otworami po kolcach. Silna sylwetka kontrastuje z wymizerowaną w grymasie bólu twarzą o zapadniętych policzkach, widoczną spod falujących długich włosów. Chrystus ukazany jest jako żywy. Jego zmęczone duże oczy patrzą poniżej. Prawy bok nosi ślady przebicia. W dłoniach i w skrzyżowanych stopach otwory na gwoździe. Korpus figury wykonany w jednym kawałku drewna. Ręce mocowane na trzpień w otwory w barkach. Liczne uzupełnienia drewna m.in. na wysokości klatki piersiowej, w partii ramion, twarzy; ubytki palców stóp.
Figura Chrystusa Ukrzyżowanego stanowi centralną część grupy Ukrzyżowania, nazywanej ze względu na pochodzenie Pasją Chociwelską. Grupy Ukrzyżowania nawiązują do kulminacyjnego momentu męki Chrystusa i są jednym z najpopularniejszych przedstawień w sztuce średniowiecza. Początkowo złożone były z figur Jana i Marii ustawionych po bokach krucyfiksu. Rozbudowane o kolejne postaci wymieniane w ewangeliach są typowe zwłaszcza dla religijności późnego średniowiecza. Wielofiguralne grupy postaci naturalnych lub ponadnaturalnych rozmiarów przybliżały wydarzenia z góry Golgoty. Pozwalały przeżywać i doświadczać Mękę Pańską na sposób niemal rzeczywisty. Wzmagały tym samym doznania współcierpienia podczas osobistej refleksji, a także w czasie misterium paschalnego celebrowanego w liturgii eucharystycznej.
Pasja Chociwelska była złożona z pięcioosobowej grupy figur. Do dziś przetrwała w postaci figury Ukrzyżowanego Jezusa i „Złego” łotra. Stanowi czołowe dzieło warsztatu zachodniopomorskiego o proweniencji południowoniemieckiej, nazywanego warsztatem Mistrza Pasji Chociwelskiej. Licznie zachowane dzieła tego warsztatu reprezentują jeden z głównych nurtów sztuki schyłkowego okresu epoki średniowiecza na terenie Pomorza Zachodniego. Naturalizm postaci, precyzyjność i poprawność oddawania szczegółów anatomicznych to wpływ rozwijającej się już sztuki nowożytnej. Budowanie emocji i dynamiki przedstawień poprzez gesty i mimikę wyrazistych twarzy to inne cechy charakterystyczne tych zabytków.
Kinga Krasnodębska