- Czcionka:
- Kontrast:
Rysunek w układzie pionowym na karcie niebieskiego, prostokątnego papieru weneckiego ukazuje studium głowy ciemnowłosego mężczyzny w średnim wieku zwróconej z profilu w lewo. Włosy nad czołem i za skroniami ufryzowane ma w fałdę loków, pozostałe opadają z tyłu na wysoko wyłożony, szeroki kołnierz o płaskich, spiczastych końcach. Dość pulchną twarz zdobi broda w stylu "Van Dyke". Zmarszczone czoło, szeroko otwarte oko, i uniesiona brew sugerują zainteresowanie lub nawet zaniepokojenie obserwowaną sceną. Rysunek wykonany równomiernie kładzionymi, równoległymi i krzyżującymi się mocnymi kreskami. Obłe kreski podkreślają układ pukli włosów. Studium odpowiada przedstawieniu głowy postaci wielmoży stojącego jako druga osoba od lewej na fresku Zaślubiny cesarza Fryderyka I Barbarossy z Beatrycze Burgundzką, który zdobi Kaisersaal w rezydencji biskupiej w Würzburgu.
Rysunek Giambattisty Tiepola ukazuje z prawego profilu ciemnowłosego mężczyznę o pełnej twarzy, włosach zaczesanych do tyłu i krótkim zaroście, marszczącego brwi. Z wyraźnym niepokojem spogląda na rozgrywające się przed nim wydarzenie. Mężczyzna ma na sobie grubą wierzchnią odzież z prostokątnym kołnierzem. Maria Mrozińska, polska badaczka twórczości Tiepolów ustaliła, że ten szkic jest rysunkiem do postaci wielmoży, stojącego jako druga osoba po lewej stronie fresku Zaślubiny cesarza Fryderyka I Barbarossy z Beatrycze Burgundzką wymalowanego w 1751 roku w Sali Cesarskiej (Kaisersaal) w rezydencji biskupiej w Würzburgu. Rysunek wykonany był czarną i białą kredką na niebieskim papierze weneckim.
Fryderyk I Barbarossa (Rudobrody) z dynastii Hohenstaufów był cesarzem Świętego Cesarstwa Narodu Niemieckiego, koronowanym w 1155 roku. W latach 1156–1190 był też władcą Wolnego Hrabstwa Burgundii (Franche Comté) dzięki małżeństwu z Beatrycze I Burgundzką. Zasłynął między innymi jako inicjator trzeciej krucjaty (w 1189 roku) przeciwko islamskiemu władcy Saladynowi, który zajął Jerozolimę. Podczas tej wyprawy Fryderyk Barbarossa utonął w rzece Salef.
Beatrycze I Burgundzka po ojcu odziedziczyła tytuł hrabiny palatynki Burgundii. W 1156 roku w Würzburgu poślubiła Fryderyka I Barbarossę i została koronowana na królową niemiecką, a w 1167 roku w Rzymie na cesarzową Świętego Cesarstwa Narodu Niemieckiego. Beatrycze dbała o rozwój kultury dworskiej, szczególnie takich jej dziedzin jak literatura oraz kultura rycerska.
Ewa Gwiazdowska
