- Czcionka:
- Kontrast:
Scena na arkuszu w układzie pionowym. Dekoracyjne przedstawienie trzech pawi skrytych w gąszczu wysokich kwiatów na ciemnym tle. Dwa małe ptaki siedzą przy ziemi, jeden z nich czyści dziobem pióra na szyi. Trzeci paw, ujęty z profilu, stanowi centrum kompozycji. Jest to dorosły osobnik, wysoko wyciągający szyję z głową ponad łodygami kwiatów, bacznie patrzący przed siebie.
Grafika Emmy Schlangenhausen przedstawia gniazdo pawi ukryte pośród wysokiej zieleni i kwiatów. W centrum kompozycji znajduje się wydłużona sylwetka dorosłego ptaka wyciągającego szyję i bacznie obserwującego otoczenie. Praca należy do typowych dzieł artystki łączących dekoracyjność z wymową symboliczną.
Grafika wykonana na przełomie 1926/1927 roku techniką drzeworytu langowego (na miękkim klocku drewnianym ciętym wzdłuż słojów), została odbita na bibułce japońskiej. Opublikowało ją monachijskie wydawnictwo Verlag für moderne Graphik „Bavaria” specjalizujące się w sztuce nowoczesnej.
Emma Schlangenhausen, artystka austriacka, urodziła się w 1882 roku w Hall w Tyrolu, zmarła w 1947 roku w Großgmain koło Salzburga. Studiowała w Grazu, w Styryjskiej Akademii Krajowej oraz w Wiedniu, w Szkole Rzemiosła Artystycznego. Tamtejszy pedagog Alfred Roller wywarł istotny wpływ na jej sposób budowania formy artystycznej. W latach 1903–1905 pogłębiała studia u wybitnego przedstawiciela modernizmu Kolomana Mosera, a od 1910 roku u Cuno Amieta, wszechstronnego pioniera modernizmu szwajcarskiego. Odbywała także podróże studyjne do Paryża, gdzie pobierała nauki u Maurice’a Denisa w Akademie Ranson. W 1919 roku osiadła w Salzburgu i tworzyła drzeworyty. W jej twórczości opartej na kontraście czerni i bieli widoczny jest wpływ pobierania nauk u artystów reprezentujących różne kierunki sztuki przełomu XIX i XX wieku, od secesji po art deco. Podejmowała rozmaitą tematykę: animalistyczną, floralną, pejzaże, widoki architektury, sceny rodzajowe, biblijne. W latach 1932–1933 projektowała freski do klasztoru franciszkanów w Salzburgu, zniszczone w 1938 roku. Udzielała się w kobiecych związkach artystycznych. Współzałożyła związek plastyczek i twórczyń rzemiosła artystycznego Wiener Frauenkunst, który funkcjonował w latach 1926–1956, oraz grupy Wassermann (Wodnik). Swoje doświadczenia i rozważania nad sztuką zawarła w dwu publikacjach: Ein Farbenspiel (Gra barw) z 1919 roku i Lux in tenebris (Światło w mroku) w 1929 roku.
Ewa Gwiazdowska
