Za panowania Karola XII (1697–1718) miał miejsce ostatni etap działalności mennicy w Szczecinie. Zarząd prowincji Pomorze, po aferze monetarnej z czasów poprzedniego króla, nie był zainteresowany wznawianiem emisji pieniądza. W 1705 r. przystał jednak na propozycję mincmistrza Jana Menamiesa i zezwolił mu bić monety zgodnie z obowiązującym standardem. Wbrew nadziejom działalność nie przyniosła zysków i w 1709 roku mennicę zamknięto. Bilonowe witeny, stanowiące najdrobniejsze monety w obiegu, wybito tylko w 1707 roku. Produkcja była mocno ograniczona z uwagi na brak srebra, dlatego zdecydowano o przebiciu starych, niskowartościowych groszy pochodzących z czasów kryzysu Kipper und Wipper (lata 20. XVII wieku). To pokazuje desperację mincmistrza i niezwykle trudną sytuację na rynku. Emisje nie były w stanie zaspokoić popytu na monety zdawkowe, więc do kraju napłynęły niskowartościowe pieniądze z krajów sąsiedzkich.
Witeny Karola XII są skromne w wyglądzie i pod tym względem nie kontynuują tradycji pomorskiej dla tego nominału. Na wszystkich wcześniejszych witenach, od czasów Bogusława X (1454–1523) do Karola XI (1655–1597), widnieje wyraźny symbol Pomorza – ukoronowany gryf. Najwyraźniej nie zależało na pomorskim symbolu ani zarządowi prowincji, podporządkowanej interesom Szwecji, ani mincmistrzowi, przybyłemu z Rostoku i dbającego głównie o zysk.
Genowefa Horoszko
