- Czcionka:
- Kontrast:
Dogonowie to lud żyjący w południowo centralnej części Republiki Mali. Jego liczebność szacuje się na 500–600 tysięcy. Największe skupisko ich wiosek znajduje się na odcinku 150 km wzdłuż Masywu Bandiagara. Wioski ulokowane są na samym masywie, równinie rozpościerającej się wokół niego oraz na tzw. rumowisku – kamienistych zboczach i wąwozach usytuowanych u jego podnóża.
Świat kobiet dogońskich jest mało zbadany. Wszystko, co o nim wiadomo pochodzi z informacji uzyskanych od mężczyzn, to oni bowiem zawsze odpowiadają w imieniu swoich żon i córek. Same niechętnie opowiadają o swoim życiu i obowiązkach, tłumacząc się zawsze dużą ilością pracy. Dogońscy mężczyźni, biorąc pod uwagę postawę młodych kobiet oraz ich cechy charakteru wyróżniają wśród nich trzy typy: yanw peju, yanw enren i yanw kokoju. Pierwsze – yanw peju – porównuje się do owiec. Według mężczyzn nie są obdarzone zbyt wielkim rozumem, ale znają swoje obowiązki, są płodne, oddane dzieciom i rodzinie. Dobrze spełniają się w roli żon i matek. Kobiety nazywane yanw enren przypominają według Dogonów kozy. Są inteligentne, ale zdaniem mężczyzn, zbyt wyzwolone i ciekawe świata. Szanują zwyczaje, są odpowiedzialne, ale znają swoją wartość i nie zawahałyby się opuścić męża, gdyby uznały go nieodpowiedzialnego ojca rodziny. Znają też sztukę manipulacji mężczyznami i kiedy chcą potrafią być słodkie i uwodzicielskie. Z tego też względu, Dogonowie uważają je za niebezpieczne. Kobiety należące do grupy yanw kokoju podobne są do węży. Często mają wspaniałe warunki fizyczne, pięknie się poruszają, czym przyciągają wielu adoratorów, jednak są źródłem wielu konfliktów i świadome swoich wdzięków, używają ich by uwodzić i zwodzić mężczyzn.
Ewa Prądzyńska
