Bierka płaska

• Nazwy i tytuły historycznekłodka, bloszek
• Miejsce zebrania w terenieStołczyn, część miasta Szczecin (województwo zachodniopomorskie)
• Sposób nabyciazakup
• Odpowiedzialny działDział Etnografii Pomorza
• WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Bierka płaska wykonana z jednego kawałka drewna. W przekroju ma kształt łezkowaty, płaszczyznę profilowaną. Dwa boki ścięte są pod kątem prostym, dwa są zaoblone. Na grubszym końcu, w części zaoblonej trzy nierównomiernie rozmieszczone otwory, a drewno w tych miejscach jest nieco przyciemnione.

Wiązaniem sieci zajmowali się niegdyś sieciarze, jednakże wszyscy rybacy potrafili wyrabiać i naprawiać sieci. Nieodłącznymi narzędziami ich pracy do dziś są kleszczka i bierka, czyli niewielki kawałek drewna o okrągłym lub płaskim kształcie. Bierka służyła do wyrabiania oczek sieci i regulowała ich wielkość w trakcie wiązania, jak również przy reperacji sieci. Oczko sieci ma kształt rombu, którego bok jest zawsze równy czwartej części obwodu bierki. Wielkość oczek sieci jest niezwykle istotna, gdyż decyduje o rozmiarach i ilości złowionych ryb. 

W zbiorach Działu Etnografii Pomorza Muzeum Narodowego w Szczecinie zebrano 36 bierek o różnej wielkości, których dłuższy bok waha się od 3,5 do 8,5 centymetrów. Prezentowany egzemplarz, wykonany z jednego kawałka drewna o łezkowatym przekroju, posiada profilowaną płaszczyznę i zakupiony został do zbiorów w 1949 roku od osoby prywatnej. Narzędzia pomocnicze, między innymi również bierki, stanowią pamiątki rodzinne, które przechodziły z pokolenia na pokolenie.

Małgorzata Kłosińska-Grzechowiak