Drewniana, prostopadłościenna szafka do przechowywania jajek o konstrukcji ramowej. Ścianki boczne oraz płycina jednoskrzydłowych drzwi otwarte i wypełnione prostymi, pionowymi listewkami: po 4 na bokach, 6 na froncie. Pozostałe powierzchnie pełne, z tyłu dwa haczyki do zawieszania na ścianie. Drzwiczki otwierane na zapadkę poruszaną mosiężną, ozdobną, owalną klamką. Wewnątrz 3 półki z 5 okrągłymi otworami na każdej do układania jajek. Lico i ścianki boczne bejcowane na jasnobrązowy kolor.
W XIX i na początku XX w. lokalne, małomiasteczkowe i wiejskie, rzemieślnicze zakłady stolarskie produkowały szereg mebli przydatnych w prowadzeniu gospodarstw domowych. W wachlarzu ich wyrobów były również wiszące szafki służące do przechowywania jajek.
Przesłonięte tylko pionowymi listewkami otwarte pole licowe i ścianki boczne, a często także dolna część szafki czyniły z niej przewiewny pojemnik do przechowywania nabiału – w przypadku prezentowanego mebla do przechowywania jajek. Jeżeli był umieszczony w chłodnym miejscu, zazwyczaj spiżarni, doskonale spełniał rolę chłodniczą. W czasach, gdy lodówki nie były jeszcze znane, szafy i szafki z otwartymi płycinami drzwi i boków były popularnymi na Pomorzu Zachodnim meblami do przechowywania produktów spożywczych. Takie warunki były szczególnie korzystne dla nabiału, dlatego szafy te zwano też często nabiałowymi.
Iwona Karwowska