Butelka piwa z grubego półbiałego przeźroczystego szkła. Korpus szeroki, lekko zwężający się ku dołowi, a od góry przechodzący w szyjkę zakończoną płaskimi pierścieniem. Czytelne szwy boczne.
Butelka po piwie została znaleziona w zasypanej podczas bombardowań wojennych piwnicy jednej z kamienic przy ulicy Panieńskiej w Szczecinie, podczas przeprowadzonych tam w 1996 roku prac archeologicznych, kierowanych przez Pracownię Archeologiczno-Konserwatorską Pracownia Konserwacji Zabytków w Szczecinie. Obiekt powstał w szczecińskim zakładzie browarniczym „Dramburg und Hertwig” powstałym w 1868 roku. Przedsiębiorstwo było jednym z wielu producentów piwa. Począwszy od połowy XIX stulecia nastąpiła bowiem znaczna intensyfikacja produkcji browarniczej w odpowiedzi na stale rosnące zapotrzebowaniem miejscowego rynku. Główna siedziba „Dramburg und Hertwig” mieściła się na Łasztowni, natomiast browar ze słodownią usytuowany był w podszczecińskim Drzetowie, dzisiejszej dzielnicy miasta. Piwo rozlewano do specjalnie produkowanych butelek, które wyróżniał zarówno wytłaczany napis informujący o producencie, jak również jego logo: rycerz z mieczem przy blankach. W krótkim czasie stały się one wizytówką przedsiębiorstwa, które dodatkowo zajmowało się również wytwarzaniem spirytusu i likierów, octu, olejków eterycznych oraz esencji. „Dramburg und Hertwig” swoją działalność zakończyło w 1943 roku wraz z pierwszymi nalotami bombowymi na Szczecin.
Anna Lew-Machniak