Butelka piwówka z grubego szkła butelkowego półbiałego przezroczystego. Szyjka wyodrębniona trzema wypukłymi, wąskimi pierścieniami, umieszczonymi w dolnej części szyjki. U dołu pogrubionego wylewu pogrubienia na dwa otwory do zamknięcia pałąkowego. Dno zagłębione płaskie. Zamknięcie pałąkowe. Ślad szwu bocznego.
Butelka po piwie została znaleziona w zasypanej podczas bombardowań wojennych piwnicy jednej z kamienic przy ulicy Panieńskiej w Szczecinie, podczas przeprowadzonych tam w 1996 roku prac archeologicznych, kierowanych przez Pracownię Archeologiczno-Konserwatorską Pracownia Konserwacji Zabytków w Szczecinie. Obiekt został wyprodukowany przez „Bohrisch Brauerei A.G.” – jeden z najprężniej działających w przedwojennym Szczecinie zakładów browarniczych. Istotne piętno na jego działalności odcisnął wybuch pierwszej wojny światowej. Duża część sprzętu (miedziane kadzie, rury) została wówczas skonfiskowana na potrzeby przemysłu zbrojeniowego. Pomimo chwilowego zawieszenia produkcji stosunkowo szybko doszło do rozbudowy zakładu. Przystąpiono także do intensyfikacji promocji marki, w ramach której na szyjkach produkowanych butelek zaczęto umieszczać trzy wypukłe pierścienie, tak aby można było je wyczuć pod palcami. Zabieg ten był zgodny z wnioskiem Wojennego Stowarzyszenia Inwalidów Wzroku i miał być szczególnie pomocny dla ociemniałych weteranów wojennych. Tak cechowane butelki znajdowały się w obiegu do roku 1945, nie zrezygnowano przy tym z tradycyjnych oznakowań, jak tłoczenia i etykietowanie.
Anna Lew-Machniak