Wśród szaro-ugrowych chmur prześwituje, kładący refleksy na wodzie księżyc. Kontrasty pomiędzy ciemnym lądem, a rozświetloną wodą uwypuklają kręty zarys linii brzegowej. Na pierwszym planie fragment dużych głazów.
Axel Wilhelm Nordgren, syn portrecisty Carla Wilhelma Nordgrena, rozpoczął studia w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Sztokholmie. W 1851 roku przeniósł się do Düsseldorfu, gdzie najpierw kontynuował naukę w pracowni Hansa Gudego, a potem postanowił osiąść tam na stałe. Jest postrzegany jako reprezentant szkoły düsseldorfskiej w malarstwie pejzażowym 2. połowy XIX wieku. Przejął charakterystyczny dla tej szkoły nowatorski sposób pojmowania pejzażu i zainteresowanie problematyką światła. Jego obrazy odznaczają się pogłębioną obserwacją natury i swobodną fakturą malarską pomimo wyraźnych odwołań do tradycji malarstwa romantycznego.
Cechy dojrzałej twórczości Nordregna nosi także szczeciński nastrojowy nokturn ukazujący w szerokim kadrze morskie wybrzeże rozjaśnione światłem księżyca. Kręty zarys linii brzegowej uwypuklają kontrasty pomiędzy ciemnym lądem a rozświetloną wodą. Pejzaż urzeka bogactwem zastosowanych przez artystę zabiegów kolorystycznych, szczególnie w partii nieba zasnutego delikatnymi chmurami oraz przedstawienia powierzchni morza, pomimo zachowania jednolitej tonacji.
Dariusz Kacprzak