- Czcionka:
- Kontrast:
Sztabkowata płytka ze złota w formie symetrycznego klina przechodzącego u szczytu w imitację owalnej w przekroju nasady lub ucha. Płytka na stronie wierzchniej jest zdobiona wzdłuż krawędzi pasmem pseudoperełkowania w układzie trójkąta, równoległą do niego linią koncentrycznych kółek, a następnie powtórzonym trójkątnym pasmem pseudoperełkowania. Środek ornamentu wypełniają koncentryczne kółka zmniejszające się ku szczytowi trójkąta. Druga strona jest niezdobiona.
Płytka ze złota ma formę symetrycznego klina, który przechodzi na węższym zakończeniu w imitację owalnej w przekroju nasady lub ucha. Jest zdobiona tylko na zewnętrznej stronie ornamentem pseudoperełkowym i motywem koncentrycznych kółek. W zbiorach Działu Archeologii Muzeum Narodowego w Szczecinie znajdują się dwie takie niemal identyczne złote płytki ze Skalina, znalezione razem. Szczegóły odkrycia oraz kontekst, w jakim wystąpiły nie są znane. Ze źródeł archiwalnych wiadomo jedynie, że oba przedmioty znaleziono w latach trzydziestych XX wieku na terenie na żwirowni pod Skalinem. Należy je wiązać z ludnością grupy dębczyńskiej i datować na V wiek. Grupa dębczyńska, podobnie jak większość grup i kultur archeologicznych, dzieli się na fazy rozwojowe, w tym przypadku dwie. Fazę drugą, późniejszą, wyróżniają skarby, w skład których wchodziły m.in. bardzo duże zdobione fibule z metali szlachetnych, monety, w tym złote bizantyńskie solidy oraz inne złote przedmioty. Skarb dwóch złotych płytek jest charakterystycznym znaleziskiem późnej fazy grupy dębczyńskiej. Analogie można wskazać w zachodniej części basenu Morza Bałtyckiego. Chociaż część badaczy uznaje znalezisko ze Skalina za skarb, płytki mogą pochodzić z wyposażenia zniszczonego grobu. Ich funkcja nie jest znana, mogą być fragmentami naszyjnika lub bransolety.
Bartłomiej Rogalski
