Owalne, rozszerzające się ku górze pudło z pokrywą o zagłębionej formie z uchwytem w centrum. Pokrywa zamykana na zamek kluczykowy. Wewnątrz podszewka z tkaniny w paski. W górnej części przymocowane pasy z tkaniny do zawieszenia ronda cylindra.
Pudło na cylinder zostało wyprodukowane przez założoną w 1895 roku szczecińską wytwórnię kapeluszy Maxa Peickerta, której siedziba znajdowała się przy ówczesnej Königs Thor 9 (obecnie Plac Hołdu Pruskiego), naprzeciwko Domu Koncertowego. Jedną z wielu odmian kapelusza jest cylinder, tradycyjnie wykonany z czarnego, bądź niekiedy szarego jedwabiu, który pojawił się w modzie zachodniej Europy pod koniec XVIII stulecia. Zgodnie z legendą jego debiut nastąpił 15 stycznia 1797 roku, gdy londyński kapelusznik John Hetherington przechadzał się w nim ulicami, wzbudzając ogólne przerażenie przechodniów. Za spowodowanie zamieszania został ukarany karą grzywny w wysokości 50 funtów. W XIX stuleciu cylinder był najpopularniejszym ze wszystkich kapeluszy, i to zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet. Spadek jego popularności jako codziennego nakrycia głowy rozpoczął się na początku XX stulecia, wraz z upowszechnieniem meloników oraz innych fasonów o dużo mniejszym stopniu formalności. Obecnie cylinder noszony jest jedynie przy okazji specjalnych uroczystości i do wyjątkowo wytwornych strojów.
Anna Lew-Machniak