Butelka piwówka z grubego szkła butelkowego półbiałego, przezroczystego bez wyodrębnionej szyjki. Przy wylewie pogrubienie z dwoma otworami na zamknięcie pałąkowe (brak). Dno mocno zagłębione.
Butelka po piwie została znaleziona w zasypanej podczas bombardowań wojennych piwnicy jednej z kamienic przy ulicy Panieńskiej w Szczecinie, podczas przeprowadzonych tam w 1996 roku prac archeologicznych, kierowanych przez Pracownię Archeologiczno-Konserwatorską Pracownia Konserwacji Zabytków w Szczecinie. Obiekt został wyprodukowany w przedwojennym przedsiębiorstwie browarniczym prowadzonym przez Gustava Krämera, który od 1903 roku oprócz sprzedaży piwa okresowo prowadził również hurtownię tego trunku, a także wytwórnię wody mineralnej. Jako renomowany hurtownik był w Szczecinie przedstawicielem takich browarów jak „Schultheiss-Patzenhofen”, „Koestritzer”, „Engelhardt”, a także „Berliner Schlossbrauerei”. Produkowane przez niego piwo było rozlewane do specjalnie wytwarzanych butelek z wytłaczanymi napisami informującymi o przedsiębiorstwie. Obok porcelanowych korków oraz etykiet, butelki te w krótkim czasie stały się wizytówką firmy. Początkowo firma funkcjonowała przy Alte Falkenwalderstrasse 11 (obecnie Aleja Wojska Polskiego), a od 1941 roku przy Deutsche Strasse 12 (obecnie ulica Wielkopolska). Jego działalność wstrzymały w 1943 roku pierwsze naloty alianckie na Szczecin.
Anna Lew-Machniak