- Czcionka:
- Kontrast:
Klawisze okrągłe, określenia czcionek czarne na białym papierze, pod przezroczystą osłoną z tworzywa. Część napisów wymieniona. Siedem czcionek nieoryginalnych (2,v,t,g,6,b,n). Korpus pomalowany na czarno. Napisy są w kolorze srebrzystym. Regulator oporu klawiszy jest ukręcony, ułamana jest jedna z podpórek papieru. U spodu maszyny znajdują się dokręcone kauczukowe nóżki w kształcie prostopadłościanów.
Historia maszyny do pisania sięga XVIII wieku, gdy brytyjski inżynier Henry Mill uzyskał patent na projekt urządzenia, które mogło drukować oddzielne litery na tyle czyste i dokładne, że można je było pomylić z tymi z drukarni. Za twórcę praktycznej maszyny do pisania, uważany jest Amerykanin, Christopher Latham Sholes, który w 1867 roku skonstruował jej pierwszy użyteczny model. Od tej pory urządzenia te wytwarzane były seryjnie. W 1903 roku ich produkcją zajęła się również szczecińska fabryka Bernharda Stoewera znajdująca się przy Warsower Strasse (obecnie ulica Krasińskiego), która do tego czasu była znana przede wszystkim z produkcji maszyn do szycia. Wytwarzane prze tę firmę modele z powodzeniem były pokazywane na wystawach przemysłowych, na których otrzymywały liczne nagrody, jak np. złoty medal zdobyty w Manchesterze na ekspozycji przemysłowej w 1910 roku. Od końca lat dwudziestych XX stulecia sytuacja finansowa zakładów Stoewera zaczęła się pogarszać. Z powodu silnej konkurencji oraz niekorzystnej sytuacji gospodarczej przedsiębiorstwo znalazło się w sytuacji kryzysowej. W 1930 roku dział fabryki zajmujący się maszynami do pisania został sprzedany firmie „Rheinmetall”. Pozostała część firmy Stoewer, zajmująca się produkcją maszyn do szycia oraz rowerów, przestała istnieć 21 marca 1933 roku.
Anna Lew-Machniak
