Lustro z jednej tafli szkła, oprawione w drewnianą, fornirowaną ramę, w której listwowy profil zewnętrzny i wewnętrzny ujmuje szerszą część środkową ustawioną po skosie, tworzącym zagłębienie ramy. Wąska profilowana podstawa z kołkami do osadzenia na szafce.
Lustro pochodzi z prywatnego mieszkania Janiny Szczerskiej (ur. 22 października 1897 w Stryju, zm. 10 lipca 1981 w Szczecinie), nauczycielki, polonistki, założycielki i dyrektorki pierwszej w powojennym Szczecinie polskiej szkoły ponadgimnazjalnej (później I Liceum Ogólnokształcące). Wraz z innymi przedmiotami osobistymi zostało przekazane do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie na podstawie zapisu testamentowego sporządzonego 1 września 1976 roku. Pierwszymi lustrami były szlifowane kamienie. Dopiero w XIII wieku w Europie pojawiły się pierwsze zwierciadła szklane. Z ich produkcji słynęła Wenecja. W tamtejszych wytwórniach stosowano mieszanki stopów rtęci z masą szklaną, w efekcie osiągając przejrzyste szkła. Z czasem czołowe miejsce w produkcji luster zajęli Francuzi i Anglicy. Począwszy od XIX stulecia lustra zaczęto wytwarzać na przemysłową skalę, dzięki czemu nie tylko przestały one być produktami dostępnymi dla najzamożniejszych, ale również na stałe stały się elementem wystroju domów.
Anna Lew-Machniak