- Czcionka:
- Kontrast:
Szafa na rzeźbionych słupach z półką dolną i trzydrzwiową skrzynią w górnej części, bogato zdobiona płaskorzeźbą. Przednie nogi czworoboczne, częściowo toczone i rzeźbione w formie zdwojonej tralki, tylne proste bez ozdób. Ponad tralkami górnymi znajduje się skrzynia mieszcząca szufladę, której czoło zdobią pionowe płyciny z dekoracją reliefową, flankujące szufladę, z poziomym pasem dekoracji z wici roślinnej po bokach umieszczonego centralnie uchwytu - metalowej kołatki. Powyżej skrzynia z prostym, sfazowanym gzymsem dolnym i szerokim gzymsowym zwieńczeniem pokrytym trzema pasami fryzu, z których najszerszy środkowy zdobiony jest m.in. uskrzydlonymi główkami putt. Czołowa ścianka skrzyni z toczonymi kolumienkami na narożnikach i w części centralnej - po bokach drzwi. Płycina drzwi środkowych w szerokiej ramie zdobiona płaskorzeźbą z ornamentem groteskowym uwzględniającym popiersie mężczyzny w tondzie, maski i ptaki. Na ramie żelazne okucia wycięte z płaskownika, zdobione skośną szachownicą i innymi motywami rytymi. Po lewej stronie okazała obudowa zamka, zakrywająca część dekoracji płyciny. Po bokach drzwi po dwa pionowe fryzy typu kandelabrowego z motywami antropomorficznymi (popiersia, postacie ludzkie i zwierzęce), roślinnymi i elementami herbowymi. Płyciny boczne skromne, wydzielone gzymsami. Dolna półka złożona z dwóch desek, bez zdobień.
Szafa kredensowa stanowiła element wyposażenia prywatnego mieszkania Janiny Szczerskiej (ur. 22 października 1897 roku w Stryju, zm. 10 lipca 1981 roku w Szczecinie) – nauczycielki, polonistki, założycielki i dyrektorki pierwszej w powojennym Szczecinie polskiej szkoły ponadgimnazjalnej. Mebel został przekazany do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie na podstawie zapisu testamentowego sporządzonego 1 września 1976 roku. Szafy, którym początek dały skrzynie, swoją największą popularność osiągnęły w XV stuleciu, kiedy zaczęto ich używać w kościołach w charakterze miejsc do przechowywania szat kapłańskich oraz sprzętów liturgicznych. Po długim czasie trafiły również do domów świeckich, jako meble reprezentacyjne, często bogato rzeźbione i malowane. W zależności od przeznaczenia, na przestrzeni wieków istniało wiele odmian szaf, o różnorodnych konstrukcjach, rozmiarach oraz kształtach. Popularne były zwłaszcza szafy kredensowe służące do przechowywania i ekspozycji naczyń, żywności oraz zastawy stołowej. Początkowo odznaczały się niską, szeroko rozbudowaną konstrukcją, najczęściej z dwoma zamykanymi drzwiami z przodu oraz górnymi szufladami, z czasem stawały się coraz wyższe i większe. W wersji uproszczonej, bez wyrafinowanych zdobień kredensy trafiały do domów mniej zamożnych mieszczan.
Anna Lew-Machniak
