- Czcionka:
- Kontrast:
Rzeźba wykonana w jednym kawałku drewna lipowego przedstawia postać kobiety na owalnej podstawie. Rzeźba pełna, wolnostojąca, o powierzchni mocno fakturowanej Mocne, idące w rożnych kierunkach żłobkowanie to jedyny, charakterystyczny dla autora, zastosowany środek artystyczny. Brak polichromii i woskowania. Sylweta kobiety lekko pochylona do przodu. Twarz schematyczna, prawa ręka na piersiach podtrzymuje kurtkę, spódnica długa. Odstające do tyłu rogi chusty i uniesione poły kurtki i spódnica wskazują, że kobieta idzie pod silny, wiejący w twarz wiatr.
Bogusław Iwanowski (ur. 1934) pochodzi z okolic Augustowa, po 1945 roku znajdującym się w granicach ZSRR. Po kilkuletnim pobycie w obozie pracy w Kujbyszewie od 1965 roku mieszkał w Szczecinie. Pracował w Miejskim Przedsiębiorstwie Komunikacji, w którym był jednym z założycieli NZZ „ Solidarność” (1980). Rzeźbi od lat sześćdziesiątych. W latach dziewięćdziesiątych przeniósł się do Tyrawy Wołoskiej w woj. podkarpackim. W Bieszczadach porzucił tematykę „szczecińską” – książąt pomorskich, wojów, rybaków przy pracy, na rzecz królów polskich, marszałka Piłsudzkiego, papieża Jana Pawła II.
Rzeźba „Pod wiatr” to typowa dla niego praca, charakteryzująca się fakturowaniem całej powierzchni drewna w ten sposób, że liczba, głębokość, oraz kierunek rytów jest podstawowym, a często jedynym środkiem artystycznym. W rzeźbie „Pod wiatr” widzimy przedstawienie realistyczne: kobietę zmagającą się z silnym wiatrem wiejącym prosto w twarz. Możemy jednakże spojrzeć na nią metaforycznie i dostrzec w niej jedną z Parek, tę, która przędzie los trudny i naznaczony przeciwnościami.
Iwona Karwowska
