• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
grupa ostrowicka; kultura łużycka

Bransoleta żebrowana

  • ozdoba ciała, ozdoba obręczowa, bransoleta
Bransoleta żebrowana
1028
213
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • obręcze
  • ornamenty
  • złotnictwo
  • skarby
  • znaleziska przypadkowe
  • prace ziemne
  • Gesellschaft für Pommersche Geschichte und Altertumskunde (1824-1945) - kolekcja
  • Pommersches Landesmuseum in Stettin (1927-1945) - kolekcja
  • Stralsund Museum (1859- ) - kolekcja

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/A/22085/2
  • Autor/Wytwórcagrupa ostrowicka; kultura łużycka
  • NazwaBransoleta żebrowana
  • Miejsce powstaniaPomorze Zachodnie, kraina historyczna (Europa)
  • Czas powstaniaokoło -1100 - -1000
  • Technikaodlewanie, kucie, gięcie, rytowanie
  • Materiałbrąz
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 1 cm (wysokość)
      • 9 cm (szerokość)
      • 81 g (masa)
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Napis:
    • 5616
    • ; Gesellschaft für Pommersche Geschichte und Altertumskunde (1824-1945)
    • 2. Napis:
    • 1962:179h
    • ; Stralsund Museum (1859- )
  • Kolekcjaepoka brązu i wczesna epoka żelaza
  • Miejsce zebrania w terenieStorkowo (województwo zachodniopomorskie; powiat stargardzki)
  • Sposób nabyciaprzekaz
  • Odpowiedzialny działDział Archeologii
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Bransoleta obręczowa wykonana z grubej brązowej blachy wygiętej w kształcie litery C. Owalna obręcz została ozdobiona głębokimi poprzecznymi żłobkami (żeberkami), natomiast jej końce, zachodzące na siebie, dekoruje motyw drobnej kratki. Powierzchnia zabytku pokryta jest zieloną patyną.

Bransoleta została wykonana z grubej brązowej blachy. Ma owalny kształt, a jej zachodzące lekko na siebie końce są ornamentowane motywem rytej kratki. Pozostałą powierzchnię pokrywa bardzo oryginalne zdobienie w postaci poprzecznego żebrowania. Tak znakomity plastyczny efekt wytwórcy uzyskali dzięki odlaniu bransolety w specjalnej formie. Ten typ ozdób jest rzadki na terenach Polski. Do tej pory odkryto tylko trzy egzemplarze w dwóch skarbach pomorskich i jednym z Wielkopolski. Bransoleta stanowi element skarbu złożonego z jeszcze jednej bransolety żebrowanej, trzech odmiennie zdobionych bransolet oraz czterech siekierek. Depozyt odkryto w 1906 roku przy kopaniu rowów fundamentowych na parceli właściciela tartaku Hermana Poratha. Wszystkie przedmioty leżały razem, bezpośrednio w ziemi, na głębokości około 0,5 m. Przekazano je do zbiorów szczecińskiego Towarzystwa Historii Pomorza i Starożytności. W Szczecinie przechowywane były do sierpnia 1944 roku, po czym wraz z innymi eksponatami o dużej wartości zostały ewakuowane w głąb Niemiec, co było podyktowane ochroną zasobów muzealnych przed zniszczeniem w trakcie nalotów alianckich na miasto oraz zapewne przed wojenną grabieżą. Do zbiorów szczecińskich depozyt powrócił dopiero w 2009 roku w ramach polsko-niemieckiej wymiany zabytków archeologicznych. Depozyt ze Storkowa, datowany na 1. połowę IV okresu epoki brązu (lata ok. 1100–1000 BC) wiąże się z bardzo wczesnym stadium osadnictwa kultury łużyckiej na Pomorzu. Był to niezwykle interesujący etap rozwojowy tej kultury z uwagi na przejściowy charakter. Mieszała się tu bowiem tradycja kultur mogiłowych, wznoszących kurhany i składających swoich zmarłych do ziemi niespalonych, z nowymi trendami kultur kręgu pól popielnicowych, preferujących zakładanie dużych cmentarzysk ciałopalnych.

Dorota Kozłowska

magazyn