• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Kühn Max (1888–1970) (malarz)

Huenengrab bei Lonvitz (Ruegen)

  • obraz
Huenengrab bei Lonvitz (Ruegen)
677
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • Hunowie
  • Słowianie
  • Germanie
  • Pomorzanie
  • archeologia
  • groby > grobowce
  • megality

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/Szt/1279
  • Autor/WytwórcaKühn Max (1888–1970) (malarz)
  • TytułHuenengrab bei Lonvitz (Ruegen) | Grobowiec Hunów pod Lonvitz (Rugia); Pejzaż pomorski z grobem megalitycznym k. Lonvitz na Rugii (niemiecki)
  • NazwaPejzaż
  • Miejsce powstaniaRugia, wyspa (Europa; Niemcy; Meklemburgia-Pomorze Przednie; powiat Vorpommern-Rügen)
  • Czas powstania1926
  • Technikatechnika olejna
  • Materiałpłótno
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 67 cm (wysokość)
      • 95 cm (szerokość)
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Napis:
    • P.S.130
    • ; nieznany
    • 2. Pieczęć:
    • ZAPISANO | w księdze inw. Dział II | 3 Nr 72 1949 | 
    • ; nieznany
    • 3. Napis, znak odręczny:
    • Hünengrab bei Lonvitz (Rügen) Sept.1926 | Max Kühn
    • ; Kühn Max (1888–1970)
    • 4. Sygnatura:
    • 26 | Max Kühn
    • ; Kühn Max (1888–1970)
  • Sposób nabyciaprzekaz
  • Odpowiedzialny działDział Sztuki Dawnej
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Materialne relikty okresów pradziejowych budziły ciekawość już w dobie średniowiecza, lecz ich systematyczne badanie nastąpiło dopiero wraz z początkami ery nowoczesnej. Po XVIII-wiecznej fascynacji kulturami starożytnymi basenu Morza Śródziemnego wzrosło zainteresowanie tajemnicami ukrytymi w ziemi Europy Północnej. W krajach niemieckich pionierami opisania „starożytności ojczystych” (vaterländische Altertümer) byli w epoce romantyzmu Karl Benjamin Preusker (Saksonia), zaś w połowie XIX wieku – Ludwig Lindenschmit starszy (Hesja). Ten ostatni – czynny jednocześnie jako malarz historyczny, litograf i nauczyciel rysunków – zainicjował powstanie Centralnego Muzeum Pra- i Wczesnodziejowego Germańskich i Rzymskich Starożytności (dziś: Römisch-Germanisches Zentralmuseum) w Moguncji oraz Chrześcijańsko-Germańskiego Muzeum Narodowego (dziś: Germanisches Nationalmuseum) w Norymberdze (1852). Od samego początku prahistoria, spleciona ze sztuką współczesną, miała ogromne znaczenie dla konstytuującego się nowoczesnego narodu oraz państwa zjednoczonego ostatecznie w 1871 roku. W przypadku Pomorza polityzacja niemieckiej archeologii wynikała z chęci utrzymania praw do terenów, na których wzmacniało się poczucie etnicznej odrębności lub które po zakończeniu pierwszej wojny światowej przypadły Polsce. Już wcześniej rywalizacja germańsko-słowiańska była obiektem rozpraw berlińskiego profesora Gustafa Kossinny, a później także jego konkurenta Wilhelma Unverzagta oraz doktoranta i oponenta Józefa Kostrzewskiego. Max Kühn, uwieczniając w maju 1926 roku megalit kultury pucharów lejkowatych pod Lonvitz, wybrał zatem motyw o szczególnej randze. Nazwany niesłusznie „grobem Hunów” i ukazany w towarzystwie „pragermańskiego” dębu, gotyckiego kościoła w Vilmnitz oraz snopów zboża ustawionych przez współczesnych niemieckich chłopów, czynił z rugijskiego krajobrazu pejzaż patriotyczny – nośnik trwającej od tysięcy lat cywilizacji.

Szymon Piotr Kubiak

magazyn