• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Popiel Ludmiła (1929-1988)

20-68

  • malarstwo, obraz
20-68
1262
0
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • abstrakcja geometryczna (styl)
  • op-art (sztuka)
  • sztuka konceptualna

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/Sp/1253
  • Autor/WytwórcaPopiel Ludmiła (1929-1988)
  • Tytuł20-68
  • Miejsce powstaniaKielce (województwo świętokrzyskie)
  • Czas powstania1968
  • Materiałpłótno; farba olejna; materiał organiczny > materiał pochodzenia roślinnego > drewno
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 116 cm (wysokość)
      • 81 cm (szerokość)
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Napis:
    • nieco zatarty:
    • LUDMIŁA POPIEL | „21 – 68” | FORMAT: 116 x 80 | techn. olej | KOSZALIN 1968
    • ; nieznany
    • 2. Napis:
    •  LUDMIŁA POPIEL|20 – 68
    • ; nieznany
  • Sposób nabyciazakup od autorki
  • Odpowiedzialny działMuzeum Sztuki Współczesnej
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Kompozycja abstrakcyjna. Pionowa płaszczyzna podzielona diagonalnie na pół – od lewego górnego rogu do prawego dolnego – wstęgowym, rytmicznym układem horyzontalnych linii w kolorze kobaltowym przechodzącym w błękit z czarnym konturem w ich górnej części. Poziomy układ linii załamuje się łagodnie w górę (po lewej stronie pracy) i w dół (w prawej części) przed zetknięciem z diagonalem. Układ linii podwójny z użyciem skrótu perspektywicznego. W centrum obrazu dwie wstęgi przechodzą nieprzerwane przez cały obraz od lewej do prawej krawędzi.

Praca „20-68” Ludmiły Popiel to kompozycja abstrakcyjna przedstawiająca rytmiczny układ falistych niebieskich linii. Nieostre, z czarnym konturem na białym tle sprawiają wrażenie głębi i ruchu, zwodzą naszą percepcję wzrokową, stwarzając iluzoryczną przestrzeń. Praca ta jest charakterystyczna dla twórczości artystki z lat sześćdziesiątych XX wieku. Dla Popiel płótno było płaszczyzną gry form.

Ludmiła Popiel ukończyła architekturę wnętrz w krakowskiej Akademii Sztuk Plastycznych. Po studiach wraz z mężem Jerzym Fedorowiczem, również artystą, zamieszkała w Koszalinie. W 1955 roku, wraz z grupą przyjaciół, założyła lokalny oddział Związku Polskich Artystów Plastyków. Uczestniczyła w powstaniu i organizacji „Spotkań artystów, naukowców i teoretyków sztuki” w podkoszalińskich Osiekach. Plenery te były przełomowe dla rozwoju polskiej sztuki awangardowej, szczególnie kierunków takich jak performance (1967 – pierwszy happening Kantora i Włodzimierza Borowskiego), czy sztuki konceptualnej (1970 – sztuka pojęciowa).

Podczas pierwszego pleneru Popiel zaczęła malować w nurcie abstrakcji geometrycznej. Rozpoczęła wówczas prace nad cyklami obrazów (w tym „Labirynty”), wykorzystując techniki właściwe sztuce op-art., oddziałującej na ludzkie postrzeganie za pomocą linii, skontrastowanych kolorów, bądź niuansów barwnych tonów. Sama artystka nie definiowała swoich prac jako op-art, nurt ten traktowała raczej jako narzędzie eksploracji problemu przestrzeni. Prace w tym obszarze poszukiwań Popiel tworzyła do początku lat siedemdziesiątych, kiedy jej realizacje zwróciły się w kierunku myślenia o sztuce jako strukturze, która się samoorganizuje, która żyje jak język, zbliżając się tym samym do sztuki konceptualnej.

Marlena Chybowska-Butler

magazyn