• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Tiepolo, Giambattista (1696-1770) (rysownik)

Głowa kobieca (dawniej: Szkic głowy narzeczonej Scypiona)

  • rysunek
Głowa kobieca (dawniej: Szkic głowy narzeczonej Scypiona)
1365
302
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • Tiepolo (rodzina)
  • rysunek wenecki
  • głowy
  • kobiety
  • zamyślenie
  • ręce
  • Tiepolo, Giovanni Domenico (1727-1804)
  • Droga Krzyżowa VIII
  • kościoły > kościół San Polo (Wenecja)
  • Wenecja (Włochy)

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/Rys/605
  • Autor/WytwórcaTiepolo, Giambattista (1696-1770) (rysownik)
  • TytułGłowa kobieca (dawniej: Szkic głowy narzeczonej Scypiona)
  • NazwaGłowa kobieca
  • Miejsce powstaniaWenecja (Włochy)
  • Czas powstaniaokoło 1740
  • Technikaczarna kredka, biała kredka, sangwina czerwona i brunatna
  • Materiałpapier > papier czerpany
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 246 mm (wysokość)
      • 191 mm (szerokość)
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Napis:
    • czarną kredką:
    • Testa del tiepoleto (?)
    • ; nieznany
    • 2. Napis:
    • ołówkiem:
    • 945
    • ; nieznany
    • 3. Napis:
    • piórem w tonie brunatnym:
    • X rs 4.
    • ; nieznany
    • 4. Napis:
    • piórem w tonie brunatnym:
    • No 3281
    • ; nieznany
    • 5. Pieczęć:
    • ołówkiem nr rosyjski:
    • o 17972
    • ; Państwowe Muzeum Ermitażu (1764- )
    • 6. Napis:
  • Kolekcjarysunek włoski
  • Sposób nabyciapozyskanie własne
  • Odpowiedzialny działDział Sztuki Dawnej
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Rysunki na obu stronach karty brunatnego, prostokątnego papieru. Na recto znajduje się szkic głowy młodej, jasnowłosej kobiety o zamyślonym spojrzeniu, zwróconej lekko w prawo. Ma wysokie, gładkie czoło; pełne policzki; regularne, cienkie brwi; jasne, lekko przymrużone oczy; drobny nos, zaznaczony tylko na czubku; małe kształtne usta; trójkątną, miękko zarysowaną brodę. Długi skręcony lok spływa wzdłuż szyi na lewe ramię postaci. Rysunek wykonany delikatną miękką kreską, cienie zarysowane gęstym lekko kładzionym szrafowaniem. Zarys twarzy powtórzony sangwiną dorysowany został w lewej dolnej części karty. Na verso umieszczono studium ręki wykonane czarną kredką oraz nieokreślony zarys sangwiną.

Delikatnie cieniowany rysunek głowy młodej kobiety o pełnej twarzy, w zamyśleniu spoglądającej w lewo, początkowo uważany był za pracę syna Giambattisty Tiepolo, Giandomenica. Georg Knox, badacz twórczości Tiepolów uznał, że autorem jest jednak ojciec, Giambattista i datuje tę pracę na 1740 rok. Za autorstwem Giambattisty przemawia mistrzowsko stosowany modelunek twarzy z użyciem rozcieranej kredki. Dzięki temu środkowi artysta oddał świeżość i naturalność dziewczęcej twarzy, jej osobowość i pełne wyrazu spojrzenie. Nie wiadomo, kto został przedstawiony, ani do jakiego celu służył rysunek. Mogła to być osoba z rodziny. Twarz podobna do ukazanej na rysunku znajduje się na obrazie Giandomenica VIII Stacja Drogi Krzyżowej, wykonanym w 1748 roku dla kościoła San Polo w Wenecji. Postać o tej twarzy znajduje się obok klęczącej postaci Anny Marii Tiepolo.

Portret był rysowany kredkami: czarną, białą oraz czerwoną i brunatną sangwiną na brunatnym papierze. Po lewej stronie karty artysta umieścił zarys twarzy z przymkniętym okiem. Rysunek należy do zespołu 36 prac rodziny Tiepolo, znajdujących się obecnie w Gabinecie Grafiki Muzeum Narodowego w Szczecinie.

Ewa Gwiazdowska

magazyn