• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Zak Eugeniusz (1884–1926) (malarz)

Głowa dziewczyny (Dziewczyna w chustce)

  • obraz
Głowa dziewczyny (Dziewczyna w chustce)
757
163
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • popiersia
  • chusty
  • École de Paris
  • portrety en trois quarts
  • portrety kobiece

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/SE-M/664
  • Autor/WytwórcaZak Eugeniusz (1884–1926) (malarz)
  • TytułGłowa dziewczyny (Dziewczyna w chustce)
  • NazwaPortret kobiecy
  • Miejsce powstanianieznane
  • Czas powstaniamiędzy 1913 - 1920
  • Technikapastele
  • Materiałpapier
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 33 cm (wysokość)
      • 24 cm (szerokość)
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Sygnatura:
    • Eug. Zak
    • ; Zak Eugeniusz (1884–1926)
  • Sposób nabyciazakup
  • Odpowiedzialny działDział Sztuki Europejskiej 1800–1945
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Portret młodej dziewczyny w popiersiu, w 3/4; widzianej od prawej strony, w chustce na głowie. Twarz o delikatnych rysach, cienkim nosie, półprzymkniętych oczach z długimi rzęsami i szarymi cieniami na powiekach, czarne brwi zaznaczone jedną wygiętą linią, pośrodku rozdzielają się dekoracyjnie wijące się pukle włosów, okalające czoło do skroni, resztę zasłania szara chusta okalająca twarz- jej prawy koniec przechodzi wzdłuż lica i pod brodą, zawinięty aż na prawe ramię na około, drugi opada na piersi, na jasnoliliową bluzkę. Tło jednolite, jasnoszare.

Eugeniusz Zak studiował malarstwo w 1902 roku w paryskiej École des Beaux-Arts pod kierunkiem Jean-Léona Gerome’a. Następnie rozwijał swoje umiejętności w Académie Colarossi u Alberta Besnarda. W 1903 roku pobierał nauki w prywatnej szkole Antona Ažbego w Monachium. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich. Przyjaźnił się z twórcami École de Paris, między innymi Romanem Kramsztykiem, Wacławem Borowskim i Leopoldem Gottliebem. Stylistyczną ewolucję twórczości artysty można prześledzić, analizując jego portrety, które stanowiły jeden ze stale obecnych tematów w jego sztuce. Znacznie rzadziej malował mężczyzn, to kobiety najczęściej spotykamy na jego płótnach. W zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie znajduje się portret Dziewczyna w chustce z ok. 1910 roku. Tytułowa postać została sportretowana w popiersiu. Artyście udało się ukazać jej delikatne rysy, oddać wyraz zadumanej, oddanej marzeniom twarzy i jednocześnie tajemniczej dzięki opustoszonemu wzrokowi i układzie ust. Poczucie niepełnego przedstawienia wyglądu i osobowości kobiety wywołuje chusta, która okala całą twarz. Wizerunek został ukazany na jednolitym, jasnoszarym tle. W portretach artysta mierzył się z możliwościami formy. Szczeciński obraz i inne wizerunki kobiet z tego okresu są syntetyczne, nieco zgeometryzowane – przypominają rysunki i rzeźby Eliasza Nadelmana, który również był związany z artystami École de Paris, choć główny punkt odniesienia stanowiła dla niego twórczość Leonarda da Vinci. W latach 1915–1920 namalował kilkanaście wyidealizowanych wizerunków, w których widoczne są echa fascynacji wielkim mistrzem. Na tym tle Zak wytworzył swój typ portretu młodej, ogarniętej melancholią kobiety. Ich wspólnymi cechami było linearne, statyczne ujęcie, o wyrafinowanym konturze, podobny koloryt i technika (kredki, sangwina, gwasz, czasem pastel).

Beata Małgorzata Wolska

magazyn