• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
MALCZEWSKI Rafał (1892–1965) (malarz)

Jesień

  • obraz
Jesień
622
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • dwudziestolecie międzywojenne
  • pejzaż
  • droga
  • góry
  • jesień

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/SE-M/59
  • Autor/WytwórcaMALCZEWSKI Rafał (1892–1965) (malarz)
  • TytułJesień
  • NazwaPejzaż
  • Miejsce powstanianieznane
  • Czas powstania1926
  • Technikatechnika olejna
  • Materiałpłyta pilśniowa
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 99 cm (wysokość)
      • 69 cm (szerokość)
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Nalepka/naklejka:
    • TOWARZYSTWO SZTUKA PODHALAŃSKA W ZAKOPANEM | Wystawa w Zachęcie 1926 r. Autor Malczewski Rafał | Tytuł dzieła Jesień | Rodzaj dzieła olejny | własność autora
    • ; Towarzystwo Sztuka Podhalańska w Zakopanem
    • 2. Sygnatura:
    • Rafał | Malczewski | 1926
    • ; MALCZEWSKI Rafał (1892–1965)
  • Sposób nabyciazakup
  • Odpowiedzialny działDział Sztuki Europejskiej 1800–1945
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Kompozycja pejzażowa. Wzdłuż bocznych krawędzi obrazu dwa wyniosłe drzewa sięgające wierzchołkami górnej krawędzi. U dołu droga na zbocze biegnąca w głąb. Po środku u dołu przysłonięty zboczem dom o wysokim łagodnym dachu, po lewej poniżej częściowo widoczne dwa domy. Ponad środkowym domem dwa poziome prostokąty, nad nimi pas, na którym dwie postacie i koń (orka). Wyżej pośrodku pionowy prostokąt. W górnej części obrazu zarysy gór. Koloryt: zbocze i korony drzew szaro-zielonawe, drzewa z akcentami brązu. Dach domu niebieskawy, ściany zabudowań brązowe, nad tym brązowe prostokąty (pól uprawnych) na jasnym żółtawobrązowym tle. Góry w oddali szare, bliżej z odcieniem fioletu.

W twórczości Rafała Malczewskiego z lat dwudziestych XX wieku uwidacznia się indywidualny styl artysty. Przestał malować sceny miejskie i figuralne, a zaczął tworzyć krajobrazy, w których domy, ludzie i zwierzęta odgrywają mniejszą rolę. Dominantą tych dzieł jest konstrukcja autonomicznych pól kolorystycznych. To w efekcie przynosi grupę pejzaży, które można określić jako czyste – łączących to, co istnieje z tym, co wymyślone. W tym czasie powstało kilka obrazów przedstawiających drzewa bawełniane, a konkretnie powiększone do rozmiarów drzew bawełniane gałęzie. Mają one malowniczy charakter, przede wszystkim zaś sprawiają, że przedstawiona rzeczywistość nabiera odrealnionego charakteru. W zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie znajduje się obraz Jesień z 1926 roku. Dzieło to łączy grę z przestrzenią i perspektywą z motywem „pejzażu poza czasem”. Nie można na obrazie doszukiwać się barw typowych dla którejś z pór roku. Kompozycja rządzi się swoimi kształtami i barwami, jest konstruowana na zasadzie niedokładnej symetrii – z lewej i prawej strony domknięta jest drzewem-gałęzią bawełnianą. Malarzowi udało się uzyskać efekt odrealnienia form, co zbliża go do idei „czystej formy” sformułowanej przez Stanisława Ignacego Witkiewicza, jego przyjaciela. Witkacy wspomina, że właśnie w tej twórczości widzi jeden z przykładów osiągnięcia postulowanej przez niego teorii.

Beata Małgorzata Wolska

magazyn