- Czcionka:
- Kontrast:
Obraz w tonacji rozbitych, szarych błękitów z dużą plamą czerni w dolnej połowie, przy prawej krawędzi, przedstawia półpostać młodego mężczyzny zwróconego bokiem do widza, z twarzą w 3/4. Ubrany jest w czarny surdut i białą koszulę z białą chustą pod szyją. Twarz mężczyzny pociągła, o dość grubych rysach, bez zarostu. Włosy ciemne, kręcone, krótko obcięte. Twarz malowana gładko, z zielonymi cieniami i różowymi, błyszczącymi policzkami, uszami i nosem. Oczy okrągłe, szeroko rozwarte.
Aleksander Kokular to ważna postać życia artystycznego Warszawy z 1. połowy XIX wieku. Poza twórczością zasłużył się jako kolekcjoner. To on zainicjował antykwaryczny handel dziełami sztuki w Warszawie, odpowiadał też za odrestaurowanie i sprzedaż obrazów z kolekcji Aleksandra Potockiego w latach trzydziestych i czterdziestych XIX wieku. Był także współzałożycielem Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, należał do wolnomularzy.
Kokular zaliczany był do przedstawicieli późnego klasycyzmu. W takim też duchu został stworzony Portret Jarocińskiego. Obraz został namalowany w tonacji rozbitych szarych błękitów połączonych z dużą czarną plamą, którą stanowi surdut. Nałożony jest na intensywnie białą koszulę i chustkę w tym samym kolorze zawiązaną pod szyją, która łączy się z jasno przedstawioną twarzą, namalowaną gładko, z zielonymi cieniami i różowymi, błyszczącymi policzkami, uszami i nosem. Oczy okrągłe, szeroko otwarte zwracają szczególną uwagę, to w nich oraz w spiętych, dość poważnych ustach, zapisany jest główny rys charakterologiczny przedstawionego. Portret realizuje powinności tego typu przedstawień z okresu klasycyzującego mające na celu ukazanie rangi i powagi przedstawianej postaci.
Beata Małgorzata Wolska
