- Czcionka:
- Kontrast:
Kompozycja w pejzażu, na pierwszym planie jeździec na koniu, za nim widoczny inny jeździec, za tym z kolei koń stojący na dwóch tylnych nogach. Po lewej otwiera się w głąb krajobraz: jadąca fura z woźnicą, para koni przysłonięta grupą postaci z pierwszego planu. Kompozycję z lewej zamykają nieregularne zabudowania. Niebo poprzecinane obłokami.
Eugeniusz Geppert był uczniem między innymi Jacka Malczewskiego i Stanisława Dębickiego. W latach dwudziestych XX wieku tworzył w zgodzie z nurtem nowego klasycyzmu, później zaliczany był do kolorystów. W ostatnim etapie twórczości tworzył prace w stylu abstrakcji aluzyjnej. Artysta był pod silnym wpływem patriotycznej ikonografii Malczewskiego. Jednym z jego ulubionych tematów było przedstawianie koni. Często nawiązywał do konwencji malarstwa batalistycznego – kontynuował tradycję sztuki Juliusza i Wojciecha Kossaków, ale też Piotra Michałowskiego. Jednym z przykładów tego typu przedstawień jest Jeździec z 1930 roku zakupiony do kolekcji Muzeum Narodowego w Szczecinie w 1972 roku. Na pierwszym planie zostali ukazani dwaj jeźdźcy na koniach na tle otwierającego się w głąb krajobrazu z woźnicą na furze. Para koni została przysłonięta grupą postaci z pierwszego planu. Kompozycja jest domknięta z lewej strony nieregularną zabudową. Ten bardzo tradycyjny temat został pokazany przez artystę w duchu nowoczesnym charakteryzującym się między innymi skrótami perspektywistycznymi. Nie mamy do czynienia z realistycznym przedstawieniem, lecz z formą uproszczoną. Postaci ludzkie zostały ograniczone niemalże do barwnych plam. Nieco inaczej zostały ukazane sylwetki koni – artysta dołożył starań, aby oddać dynamikę ich ruchu. Bryły kompozycji postaci cechuje wyraźny modelunek światłocieniowy dopełniony wyraźnym konturem. Widać fascynację kolorem, który stanowi jedno z głównych środków wyrazu. Artysta użył tonów czystych i jasnych, kontrastowo zestawionych.
Beata Małgorzata Wolska