• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Mercker Erich (1891–1973) (malarz)

Eisenwerk

  • obraz
Eisenwerk
640
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • postimpresjonizm
  • robotnicy
  • piece
  • fabryka
  • industrializacja
  • żelazo
  • huta

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/SE-M/254
  • Autor/WytwórcaMercker Erich (1891–1973) (malarz)
  • TytułEisenwerk | Huta żelaza (niemiecki)
  • NazwaScena rodzajowa; wnętrze
  • Miejsce powstaniaMonachium (Niemcy)
  • Czas powstania2. ćwierć XX wieku
  • Technikatechnika olejna
  • Materiałpłótno
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 66 cm (wysokość)
      • 86 cm (szerokość)
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Nalepka/naklejka:
    • NAJ No. 374 | Erich Mercker | Eisenwerk
    • ; Mercker Erich (1891–1973)
    • 2. Sygnatura:
    • E. Mercker Mchn
    • ; Mercker Erich (1891–1973)
  • Sposób nabyciapozyskanie własne
  • Odpowiedzialny działDział Sztuki Europejskiej 1800–1945
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Rewolucja przemysłowa zapoczątkowana w XVIII wieku wprowadziła do historii malarstwa zachodniego nowe tematy. Obok kompozycji alegorycznych modyfikujących nowożytne programy ikonograficzne pojawiły się widoki przekształcanego na wielką skalę pejzażu, wnętrz fabryk oraz rozgrywanych w plenerze lub w architekturze scen rodzajowych. Zgodnie z geograficzną dynamiką procesów industrializacji pierwsze peany na cześć nowoczesnej pracy powstawały w Wielkiej Brytanii, gdzie za pioniera gatunku uchodzi klasycysta Joseph Wright of Derby. W tej samej epoce działali Szwed Pehr Hilleström starszy, Wirtemberczyk Friedrich Matthäus Weber, Walończyk Léonard Defrance i Francuz Louis Jean-Jacques Durameau. Zainicjowane w połowie kolejnego wieku Wystawy Światowe pomyślane jako popisy gospodarcze wszystkich narodów, zbiegły się z rosnącą popularnością nurtu realizmu. Z zapałem dokumentalisty śledził modernizację paryżanin Ignace-François Bonhommé. Większość przedstawicieli kierunku, z jego twórcą Gustave’em Courbetem na czele, zawierała jednak w swoich relacjach pesymistyczną ocenę losu wielkomiejskiego proletariatu. W krajach niemieckich, po biedermeierowskich wedutach Christiana Philippa Koestera, Carla Blechena, Karla Eduarda Biermanna i Alfreda Rethela, największą renomę zyskały realistyczne malowidła Adolpha von Menzla – autora najsłynniejszego wizerunku fabryki w dziejach szkoły narodowej. Jego Walcownia żelaza (Eisenwalzwerk) z lat 1872–1875 odbiła się echem w większości kompozycji Ericha Merckera. Ten wykształcony i czynny w Monachium inżynier budownictwa stał się w latach dwudziestych XX wieku wziętym malarzem łączącym efekty impresjonizmu i ekspresjonizmu z techniką pastoso. W okresie III Rzeszy, realizując wielkie zlecenia dekoratorskie, Mercker stosował tradycyjną konwencję, która nadawała obrazom wydźwięk fałszującej rzeczywistość optymistycznej propagandy. W mniejszych formatach zachował charakterystyczną ciemną paletę barwną, grubą fakturę oraz deformację przedstawianych industrialnych pejzaży i wnętrz.

Szymon Piotr Kubiak

magazyn