• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Cybis Bolesław (1895–1958) (malarz)

Portret kobiety

  • obraz
Portret kobiety
781
160
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • wnętrza
  • koronki
  • suknia

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/SE-M/25
  • Autor/WytwórcaCybis Bolesław (1895–1958) (malarz)
  • TytułPortret kobiety
  • NazwaPortret kobiecy
  • Miejsce powstaniaWarszawa (województwo mazowieckie)
  • Czas powstania1934
  • Technikatechnika olejna
  • Materiałpłótno
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 165 cm (wysokość)
      • 110 cm (szerokość)
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Napis, sygnatura:
    • BOLESŁAW Cybis | Warszawa | 1934 | 7
    • ; Cybis Bolesław (1895–1958)
  • Sposób nabyciazakup
  • Odpowiedzialny działDział Sztuki Europejskiej 1800–1945
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Obraz przedstawia portret kobiety w całej postaci, siedzącej na wyściełanym taborecie. Głowa i kolana zwrócone w lewo, lewa ręka oparta o biodro, w prawej, opuszczonej, sznur z pieczęcią. Twarz pociągła z rumieńcami, włosy ciemne, krótkie. Suknia długa, głęboko dekoltowana, koronkowa, z pelerynką spiętą broszą. W lewym, górnym narożniku obrazu otwór okienny, w nim zarysy drzew. Na parapecie szklany, kulisty wazonik z trzema różowymi goździkami. Koloryt obrazu srebrzysty: suknia biaława, ściana i podłoga szara.

Bolesław Cybis do 1918 roku uczył się w Szkole Artystycznej w Charkowie, gdzie związał się ze środowiskiem młodych awangardowych malarzy i rzeźbiarzy. W 1918 roku opublikował utrzymane w tym duchu prace w almanachu Semplius tri (Siedem plus trzy). Oprócz malarstwa pochłaniała go plastyka teatru, dla którego zaczął regularnie projektować scenografię w okresie stambulskim (1920–1923). W latach 1923–1926 i 1933–1934 Cybis uzupełniał wykształcenie w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego i Władysława Skoczylasa. Jako uczeń Pruszkowskiego przyłączył się do założonego przez profesora w 1925 roku Bractwa św. Łukasza i, podążając za wzorem mistrza, zwrócił się ku historycznym inspiracjom: włoskiemu renesansowi, a także hiszpańskiemu, flamandzkiemu i niderlandzkiemu barokowi. Szczególne piętno odcisnęła na nim dziesięciomiesięczna podróż do Italii w 1930 roku. Po drodze, w Wiedniu, oglądał arcydzieła Pietera Breughla starszego i Diega Velázqueza. Płótna tego ostatniego podziwiał także podczas rzymskiej wystawy gościnnej Muzeum Prado. Wyróżniki hiszpańskiego warsztatu – pietyzm oddawania szczegółów stroju, hieratyzm gestów czy weryzm mimiki i karnacji – weszły do repertuaru Cybisa, budząc duże zainteresowanie publiczności. Typowym przykładem dojrzałego stylu artysty jest wizerunek damy ze zbiorów szczecińskich, powstały tuż po zakończeniu studiów akademickich i wielkim sukcesie Bractwa podczas Biennale w Wenecji. Kontekst oficjalnej sztuki włoskiej, niemieckiej i radzieckiej wpisał polskie dążenia w ogólnoeuropejski konserwatywny zwrot w kulturze lat trzydziestych. Choć Cybis pozbył się awangardowych, ekspresyjnych faset, część zainteresowań formalnych i tematycznych pozostała niezmienna od czasu pobytu w Charkowie: fascynacja transparentną materią, linearno-haptyczne opracowanie iluzji przestrzeni, zamiłowanie do mieszczańskiego gatunku portretu.


Szymon Piotr Kubiak

magazyn