- Czcionka:
- Kontrast:
Na pierwszym planie postać mężczyzny w jasnym kitlu, wypełnia 3/4 wysokości obrazu. Głowa pochylona, prawa część twarzy w cieniu. Ciemne, krótko przycięte włosy. Prawa ręka wsparta pod bokiem, lewa w kieszeni fartucha. Ciemne spodnie i buty. Za nim po lewej na podłodze dzbanuszek z pędzlami, małe składane krzesełko ze stojącym przy oparciu oprawnym obrazem. Za postacią mężczyzny widoczny narożnik ściany w przygaszonych brązach, z lewej fragment framugi okna. W lewym górnym narożniku świecąca się lampa. Koloryt przygaszony: szarości, brązy, biel kitla przełamana zgaszoną żółcią.
Ignacy Pinkas uczęszczał do szkoły realnej w Jaśle. Od początku przejawiał zainteresowanie malarstwem i pragnął kształcić się w tym kierunku. Rodzice nie popierali jego wyboru, co sprawiło, że opuścił dom i zaczął samodzielnie zarabiać na życie oraz naukę malarstwa. Przez dwa i pół roku studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Stanisława Dębickiego i Jacka Malczewskiego, prawdopodobnie jako wolny słuchacz ponieważ nie widnieje w spisach uczniów ASP.
Ważną rolę w jego życiu odegrała również służba wojskowa. W 1914 roku wstąpił do Legionów, gdzie w stopniu sierżanta służył w 1. pułku artylerii I Brygady do kryzysu przysięgowego w 1917 roku, a następnie w Polskim Korpusie Posiłkowym. Doświadczenie to znalazło odzwierciedlenie w pracach malarza. W lutym 1918 roku Pinkas był internowany. Z tego roku pochodzi autoportret znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie. Artysta namalował swój wizerunek w jasnym kitlu na ciemnym tle. Głowę ma pochyloną, prawa część twarzy pozostaje w cieniu. Wyraz twarzy jest dość posępny. Prawą ręką wspiera się w pasie, lewą ma w kieszeni fartucha. Takie ułożenie ciała sprawia wrażenie, jakby artysta miał przerwę w pracy, jakby rozmyślał nad dalszym działaniem lub istotą swej twórczości. Za nim, po lewej stronie na podłodze, usytuowany został dzbanuszek z pędzlami i małe składane krzesełko ze stojącym przy oparciu oprawnym obrazem. Przedmioty te sugerują tymczasowość warsztatu. Atmosferę obrazu współtworzy ciemna kolorystyka płótna – barwy, przede wszystkim szarości i brązy, są przygaszone.
Beata Małgorzata Wolska
