• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
nieznany (kowal)

Miecz dwusieczny

  • miecz, broń
Miecz dwusieczny
866
116
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • wczesne średniowiecze
  • militaria
  • miecznictwo
  • płatnerstwo

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/A/22227
  • Autor/Wytwórcanieznany (kowal)
  • NazwaMiecz dwusieczny
  • Czas powstania801 - 900
  • Technikakucie, zgrzewanie, szlifowanie
  • Materiałżelazo
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 87.2 cm (wysokość)
      • 5.29 cm (szerokość)
      • 913 g (masa)
  • Kolekcjaśredniowiecze
  • Miejsce zebrania w terenieLubiatowo (województwo zachodniopomorskie, powiat pyrzycki)
  • Sposób nabyciaprzekaz
  • Odpowiedzialny działDział Archeologii
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Całkowicie zachowany. Dwusieczna głownia jest szeroka i masywna, o mniej więcej jednakowej szerokości na całej długości, przy zastawie ma przekrój sześcioboczny. Sztych jest zaokrąglony. Na obu płazach głowni widoczny wzór w postaci „jodełki” świadczący o wieloelementowej jej konstrukcji. Rdzeń został wykonany z dwóch skręconych prętów, nisko- i wysokowęglowego, tworzących jądro, z dodanymi po obu stronach nakładkami ostrzy. Trzpień miecza jest wąski i lekko zwęża się ku głowicy. Jelec jest krótki i wysoki, o kształcie widzianym od góry zbliżonym do prostokąta o lekko wypukłych krótszych bokach. Głowica jest jednolita, zbliżona do trójkąta. Jelec i głowica są lite, wykute każde z pojedynczego kawałka metalu.

Miecz żelazny dwusieczny z Lubiatowa w powiecie pyrzyckim.

Miecz znaleziono w nieznanych bliżej okolicznościach pod koniec XIX wieku, najpewniej około 1896 roku, na bagnach położonych na południowy wschód od centrum podpyrzyckiej wsi Lubiatowo. W dokumentacji archiwalnej miejsce znalezienia miecza określone jest jako Phalbau – budowla na palach. Oprócz średniowiecznych znaleziono tam przedmioty datowane na epokę neolitu. Miecz z Lubiatowa jest całkowicie zachowany – głownia wraz z rękojeścią. Głownia, część miecza, którą zadawane są ciosy, ma ostrza po obu stronach. Jest masywna i szeroka, zakończona zaokrąglonym sztychem. Na obu powierzchniach, tzw. płazach, można zaobserwować charakterystyczną „jodełkę” świadczącą o sposobie wykonania głowni – rdzeń został wykonany z dwóch skręconych prętów, nisko- i wysokowęglowego, tworzących jądro, po obu stronach dodano nakładki ostrzy. Trzpień miecza, na którym osadzono rękojeść jest wąski i lekko zwęża się ku głowicy – zwieńczeniu rękojeści o kształcie zbliżonym do trójkąta. Znajdujący się pomiędzy głownią a rękojeścią jelec jest krótki i wysoki.

W systematyce mieczy wczesnośredniowiecznych skandynawskiego badacza Jana Petersena miecz z Lubiatowa określany jest obecnie jako typ C okazów wyrabianych w IX wieku w Norwegii.

Wymiary miecza: długość całkowita 87,2 cm, wymiary głowni: długość 70,9 cm, szerokość 5,29 cm, grubość 0,48 cm, waga 913 g.

Sławomir Słowiński

wystawa

Muzeum Narodowe w Szczecinie – Muzeum Tradycji Regionalnych, ul. Staromłyńska 27, Szczecin