• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Cerebież-Tarabicki Przemysław

Manifa I

  • obraz
Manifa I
611
54
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • figuratywizm
  • autoportrety
  • postacie > postacie ludzkie
  • mężczyźni
  • formy > formy geometryczne
  • ludzie > artyści
  • pędzel (atrybut)
  • błazny
  • czapki > czapka błazeńska (atrybut)
  • lewitacja

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/Sp/1840
  • Autor/WytwórcaCerebież-Tarabicki Przemysław
  • TytułManifa I
  • Miejsce powstaniaSzczecin (Europa; Polska; województwo zachodniopomorskie)
  • Czas powstania2010
  • Technikaakryl, druk cyfrowy
  • Materiałpłótno
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 120.5 cm (wysokość)
      • 420 cm (szerokość)
  • Sygnatury / Napisy / Znaki
    • 1. Napis:
    • czarną farbą:
    • TARABICKI
    • ; Cerebież-Tarabicki Przemysław
    • 2. Sygnatura:
  • Sposób nabyciaZakup
  • Odpowiedzialny działMuzeum Sztuki Współczesnej
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Kompozycja w formie wydłużonego prostokąta złożona z trzech obrazów zmontowanych w jedną całość. W centrum przedstawienia wizerunek leżącego na plecach, lewitującego mężczyzny. Postać ukazana z prawego profilu, odziana w szary, roboczy fartuch, okryta białym płótnem, na głowie czerwona błazeńska czapka, w lewej dłoni pędzel, stopy nagie. W tle formy geometryczne. Po lewej żółty prostokąt na całej wysokości przedstawienia i trójkąt z białym promieniem, biegnącym ku lewej krawędzi kompozycji. Po prawej dwa czarne prostokąty, pionowy, na całej wysokości i poziomy z rozpylonymi smugami przy krawędziach oraz żółty trapez.

„Manifa I” (2010) to dzieło szczecińskiego malarza Przemysława Cerebież-Tarabickiego (ur. 1954). W roku 1994 Tarabicki powołał do istnienia, i do 2012 roku prowadził, Galerię Trystero, organizując szereg przedsięwzięć promujących sztukę współczesną. Jedną z inicjatyw Trystero była wystawa SMS (Szczecin-Melbourne-Szczecin), zorganizowana w latach 2009–2010 kolejno w Australii oraz w Polsce. Obraz „Manifa I” został przygotowany na szczecińską edycję tej ekspozycji zorganizowaną w Muzeum Narodowym w Szczecinie w 2010 roku. W kontekście twórczości malarskiej Tarabickiego „Manifa I” wyróżnia się monumentalnym formatem, po który artysta od końca lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku sięga rzadko, preferując bardziej kameralny typ malarstwa. Jest także ciekawym przykładem łączenia malarstwa z możliwościami, jakie oferują nowoczesne techniki druku cyfrowego, dokumentując prowadzone przez artystę w tamtym czasie eksperymenty technologiczne. „Manifa I” to także realistyczny autoportret, nieczęsto obecny w twórczości Tarabickiego. O ile format, technika i motyw wyróżniają obraz na tle malarskiej twórczości artysty, to sposób komponowania obrazu przy pomocy geometrycznych kształtów i wprowadzenie w tak opracowane ramy postaci ludzkiej jest jedną z najbardziej charakterystycznych cech jego malarstwa. W „Manifie I” Tarabicki, odwołując się do abstrakcyjnego języka geometrii i wizerunku własnego ciała, opowiada jednocześnie o doświadczeniu uniwersalnym – zawieszeniu ludzkiej egzystencji pomiędzy życiem i śmiercią a doświadczeniu osobistym – portretując się w kuglarsko-błazeńskiej czapeczce z pędzlem w dłoni w intrygujący sposób stawia pytanie o sens twórczości i status artysty.

Magdalena Lewoc

magazyn