• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Szymankiewicz Małgorzata

Bez tytułu 125

  • malarstwo, obraz
Bez tytułu 125
819
45
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • malarstwo abstrakcyjne
  • abstrakcja > abstrakcja organiczna
  • modernizm

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/Sp/1839
  • Autor/WytwórcaSzymankiewicz Małgorzata
  • TytułBez tytułu 125
  • Miejsce powstaniaPoznań (województwo wielkopolskie)
  • Czas powstania2009
  • Technikaakryl, techniki malarskie
  • Materiałpłótno; farba akrylowa
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 165 mm (wysokość)
      • 235 mm (szerokość)
  • Cykl / kompletBlack Hole
  • Sposób nabyciazakup
  • Odpowiedzialny działMuzeum Sztuki Współczesnej
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Kompozycja pozioma, monochromatyczna w tonacji granatowografitowej. Na gładkiej płaszczyźnie w centrum obrazu duża, nieregularna, przypominająca kałużę lub chmurę plama, przedstawiona za pomocą ciemniejszych tonów. Jej brzegi z licznymi załamaniami, wybrzuszeniami i wklęsłościami podkreślone są przez cieniowanie tła przy konturze plamy, sprawiając wrażenie głębi lub negatywu. 

Prace Małgorzaty Szymankiewicz z cyklu „Black Hole”, w tym „Bez tytułu 125” z 2009 roku, nawiązują do analogii pomiędzy powierzchnią malarską i zjawiskiem czarnej dziury w przestrzeni kosmicznej, których podobieństwa artystka upatruje w zawłaszczaniu materii fizycznej. Szymankiewicz w swoich wczesnych pracach próbuje przekroczyć realistyczną konwencję malarską i wypracować własne zasady konstrukcji obrazu. Zaczęła od analizy fundamentalnych dla tej dziedziny sztuki aspektów: budowania koloru na płaszczyźnie, właściwości farb i podłoża oraz procesu tworzenia. Efektem tych doświadczeń są wycyzelowane technicznie, wielkoformatowe obrazy przedstawiające nieregularne barwne plamy; dzieła skupione same na sobie, zgodnie z modernistyczną estetyką, postulującą pozbawienie sztuki jakichkolwiek zadań czy funkcji na rzecz czystych wrażeń estetycznych. Prace z serii „Black Hole” to minimalistyczne, monochromatyczne obrazy akrylowe przedstawiające nieoczywiste motywy jakiegoś śladu, dziury, destrukcji, fragmentu. Niektóre z nich Szymankiewicz przekształca później w realizacje przestrzenne. Manipuluje nawykami naszej percepcji, tworząc formy sugerujące konkretne kształty zapamiętane z rzeczywistości, po czym zaburza te analogie i kwestionuje naturalną skłonność do wyszukiwania w abstrakcyjnych kompozycjach znajomych szablonów.

Małgorzata Szymankiewicz ukończyła studia na Wydziale Edukacji Artystycznej i na Wydziale Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (2005). W 2015 roku uzyskała stopień doktora na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Obecnie pracuje na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie. W 2007 i 2013 została nagrodzona i wyróżniona podczas prestiżowego Biennale Malarstwa ,,Bielska Jesień”. W 2008 otrzymała Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2010 przyznano jej główną nagrodę w konkursie Polskiego Radia – Talenty Trójki.

Marlena Chybowska-Butler

magazyn