• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Krasiński Edward (1925-2004)

Interwencje

  • malarstwo, obraz
Interwencje
973
87
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • neoawangarda
  • abstrakcja geometryczna (styl)
  • prostopadłościany
  • linie
  • taśma ScotchblueTM
  • interwencja
  • nieskończoność
  • Galeria Foksal
  • Instytut Awangardy w Warszawie

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/Sp/1313
  • Autor/WytwórcaKrasiński Edward (1925-2004)
  • TytułInterwencje
  • Miejsce powstaniaWarszawa (województwo mazowieckie)
  • Czas powstania1979
  • Technikatechnika mieszana
  • Materiałpłyta pilśniowa; akryl
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 100 mm (wysokość)
      • 70 mm (szerokość)
      • 9 mm (głębokość)
  • Cykl / kompletInterwencje
  • Sposób nabyciazakup
  • Odpowiedzialny działMuzeum Sztuki Współczesnej
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Kompozycja pionowa. Na białej płaszczyźnie namalowany czarną farbą prostopadłościan wypełniający wysokość pracy. U dołu, wyśrodkowana względem szerokości ściany frontalnej prostopadłościanu oraz podkładu, wmontowana kwadratowa ramka głęboka na 10 cm, pomalaowana na biało. W jej środku namalowany perspektywistycznie prostopadłościan, którego tylna ściana jest usytuawana centralnie względem ramy. Przez 1/3 wysokości kompozycji przebiega naklejony poziomo niebieski pasek (taśma ScotchBlueTM), przecinając ramę i oba prostopadłościany i wybiegając poza obszar tła.

„Interwencje” Edwarda Krasińskiego to jeden z obrazów, albo raczej konstrukcji geometrycznych z cyklu pod tym samym tytułem. Jego podstawowym wyróżnikiem jest niebieska taśma Scotch. Linia, która ingeruje w prace oraz otoczenie, zawsze niebieska, 19 mm szeroka, usytuowana horyzontalnie na wysokości 130 cm stała się sygnaturą autora.

Krasiński jest jednym z najważniejszych reprezentantów nurtu awangardowego w powojennej Polsce. Zaczynał w latach pięćdziesiątych XX wieku jako malarz surrealistycznych obrazów (ten specyficzny rodzaj humoru zaznacza się także w jego późniejszych pracach). Następnie zaczyna tworzyć kompozycje malarsko-przestrzenne, asamblaże – dzieła powstałe z różnych przedmiotów, np. drutów, butelek, kabli, które wystają z płótna, bądź są zawieszone w powietrzu, albo umieszczone na podestach. W 1968 roku Krasiński otrzymał w prezencie samoprzylepną taśmę scotch blue – bardzo luksusowy produkt w ówczesnej Polsce. Zaczął naklejać ją na ściany, drzewa, aż w końcu (przez kolejne trzydzieści lat) niebieska taśma stała się nieodzownym elementem jego rzeźb, prac fotograficznych, instalacji site specific w muzeach i galeriach. W ten sposób artysta zakreślał swoje terytorium, definiował swoją artystyczną tożsamość.

W 1970 roku Krasiński został zaproszony do udziału w Tokio Biennale – jednej z najważniejszych w tym czasie cyklicznych wystaw na świecie, promujących sztuki eksperymentalne. Wybrane przez organizatorów prace nie dotarły na czas. Krasiński wysłał depeszę, w której powtórzono pięć tysięcy razy słowo „blue” w alfabecie Morse’a. Zwój perforowanego papieru o długości 80 m umieszczono w kuloodpornej gablocie i wystawiono jako jego dzieło. Ten spontaniczny, konceptualny gest „otworzył drzwi” dla niebieskiej linii, która stała się sygnaturą artysty.

Marlena Chybowska-Butler

magazyn